نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیری نوجوان در شهر تهران

این پژوهش یک مطالعه زمینه ای بوده که به منظور بررسی و مقایسه نگرش والدین و نوجوانان دختر در مورد نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیری نوجوانان در شهر تهران ومقایسه نگرش والدین و نوجوانان دختر در مورد نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیزی آنها است. در این پژوهش ۱۶۰ نفر مادر، ۱۶۰ نفر پدر و ۱۶۰ نفر دختر نوجوان شرکت داشتند. بدین ترتیب که ۱۶۰ نفر دختر نوجوان درسنین ۹-۱۴ سال از مدارس منتخب واقع در چهار منطقه شمال، جنوب، مشرق و مغرب شهر تهران از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و والدین همین گروه نیز در این پژوهش شرکت داشته اند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بوده است که توسط پژوهشگر تهیه وتنظیم شده است. توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها از طریق مراجعه پژوهشگر به دبیرستانها انجام گردید. یافته ها و نتایج این بررسی نشان داده است که متغیر هایی از قبیل سن، میزان تحصیلات، شغل، تعداد کل فرزندان و منطقه جغرافیایی محل سکونت پدران و مادران در نحوه نگرش آنها تاثیری نداشته است، همچنین متغیرهایی از قبیل سن، رشته تحصیلی، تعداد دوستان صمیمی، چندمین فرزند خانواده و محل جغرافیایی سکونت در نگرش نوجوانان دختر تاثیری نداشته است. نگرش پدرا با دختران نوجوانشان بررسی و مقایسه گردید که به طور کلی اختلافهایی بین نگرش آنها وجود داشت. نگرش مادران و دختران نوجوانشان نیز مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت که اختلافهایی بین نگرش آنها وجود داشت. یافته های بدست آمده از این پژوهش نمایانگر این مطلب است که بطور کلی نگرش پدران با دختران نوجوانشان و همچنین نگرش مادران با دخترانشان در مورد نقش گروه همسال با تصمیم گیری نوجوان با یکدیگر فرق داشته است.

نقش گروه همسال نوجوانان در تصمیم گیری نوجوان در شهر تهران Keywords:

parents , adolescent , peers , decision making