مطالعه پوسیدگی های قارچ ریشه لوبیا در استان کرمانشاه و کنترل بیولوژیکی آن به وسیله تریکودرما

حبوبات پس از غلات دومین گروه از محصولات زراعی به شمار می آیند. لوبیا نیز گیاهی از این گروه است. لوبیا در بین حبوبات بیش ترین سطح زیر کشت را در دنیا دارا می باشد. از جمله عواملی که باعث خسارت جدی و کاهش عملکرد محصولات کشاورزی می شوند، قارچ های بیمارگر گیاهی می باشند. قارچ های Raizoctonia solani و Fusarium solani در استان کرمانشاه و در مناطق دیگر کشور همه ساله خسارات قابل توجهی را به کشاورزان وارد می کنند، به طوری که در مناطق آلوده تا ۸۵ درصد محصول را از بین می برند که با توجه به خاک زاد بودن عوامل بیماری، کنترل آن ها بسیار دشوار است. با توجه به اینکه برای کنترل بیماری روش های شیمیایی خیلی موثری وجود ندارند و اکثر ارقام مقاوم نیز دارای صفات منفی مانند دوره رشد طولانی می باشند، یکی از روش های جایگزین استفاده از روش کنترل بیولوژیک با استفاده از قارچ های پروبیوتیک است. در این تحقیق، ده جدایه مربوط به ده گونه جنس تریکودرما از کلکسیون قارچ شناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا تهیه و تاثیر آن ها در دو آزمایش کشت متقابل و ترکیبات فراردر جلوگیری از رشد قارچ بیمارگر بررسی شد و سپس اثرشان در گلخانه و در قالب طرح کاملا تصادفی بر بیماری پژمردگی ریشه و طوقه گیاهان لوبیا ناشی از دو قارچ پاتوژن F. solani و R. solani به صورت جداگانه و به صورت تلفیق دو پاتوژن مورد بررسی قرار گرفت. در کنترل بیماری پژمردگی ریشه و طوقه گیاهان لوبیا ناشی از R. soalni، گونه T. brevicompactum، در کنترل بیماری پژمردگی ریشه و طوقه گیاهان لوبیا ناشی از F. solani، گونه T. harzianum و در حالت تیمار همزمان دو بیمارگر نیز گونه T. viridescense موثرترین تیمارها بودند و نقش موثری بر افزایش صفات رشدی نیز داشتند . با توجه به نتایج به دست آمده توصیه می شود که از فرمولاسیون این جدایه ها در کنترل بیماری پژمردگی ناشی از این دو پاتوژن استفاده گردد.

Keywords:

حبوبات , قارچ بیمارگر , کنترل بیولوژیک , تریکودرما.