سیاست های کلی برنامه های توسعه: مطالعه موردی ایران

هدف: در پژوهش حاضر سعی شده است چگونگی تدوین سیاست‎های کلی در ایران تبیین و منطقی‎سازی شود. طرح پژوهش/ روش‎شناسی/ رویکرد: این پژوهش از نوع مطالعه تحلیلی مبتنی بر گروه کانونی بوده و تلاش کرده است از روش فرایندی برای تدوین سیاست­ های کلی برنامه­ ای با تاکید بر برنامه هفتم توسعه استفاده کند. یافته ­ها: نتایج پژوهش نشان می ­دهد که روش ساخت یافته ­ای برای تدوین سیاست­ های کلی برنامه‎های توسعه وجود ندارد. از این‎رو، با اقتباس از فرایند تدوین خط‎مشی‎های عمومی، فرایندهایی برای تدوین احکام سیاستی به‎دست آمد: ۱) شناسایی مسائل عمومی اولویت‎دار به عنوان محورهای اصلی احکام سیاستی؛ ۲) شناسایی الزامات ناشی از اسناد بالادستی در تدوین سیاست­های کلی برنامه­‎ای؛ ۳) شناسایی گزینه­های خط‎مشی (به مثابه مقوله ­های فرعی) برای حل مسائل عمومی از تلفیق منابع نظری، سیاست­ های کلی بخشی، و خبره‎سنجی؛ ۴) امکان‎سنجی گزینه­های خط‎مشی؛ و ۵) احصای مقوله‎های اصلی به مثابه احکام سیاستی. ارزش/ اصالت پژوهش: مطالعات در زمینه چگونگی تدوین سیاست­ های کلی برنامه‎ای در ایران با رویکرد حاکمیتی صورت گرفته است. این مطالعه توانست با تمرکز بر روش‎شناسی تدوین خط‎مشی، فرایند قابل‎دفاعی را برای تدوین سیاست­ های کلی برنامه ­ای در ایران پیشنهاد کند. در ضمن، در این پژوهش ۲۱ مسئله عمومی اولویت‎دار شناسایی شده و احکام سیاستی متناظر با آن‎ها تدوین شده است.

Keywords:

Policy Commandments , Programmatic Decrees , Mega-Policy , Governance , Vision. , احکام سیاستی , احکام برنامه ای , سیاست کلی , حکمرانی , و چشم انداز.