مقایسه پایداری عملیات کشاورزی در سبزیجات شهرستان جیرفت (مطالعه موردی پیاز، سیب زمینی و گوجه فرنگی)

بر اساس گزارش سازمان­های جهانی حدود یک سوم جمعیت امروزی جهان با فقر غذایی مواجه هستند. آمار موجود این واقعیت را روشن می­سازد که سیستم­های مرسوم کشاورزی در دستیابی به تامین نیاز غذایی بشر ناکارآمد بوده­­اند. از این رو کشاورزی پایدار به عنوان کارآمدترین راه حل از سوی متخصصان مد نظر قرار گرفته است. به سبب نقش و اهمیت بخش کشاورزی در اقتصاد و اشتغال شهرستان جیرفت و جایگاه سبزیجات در سلامتی مصرف کنندگان، تحقیق حاضر با هدف مقایسه پایداری عملیات کشاورزی سه محصول پیاز، سیب زمینی و گوجه فرنگی در سال زراعی  ۸۸-۱۳۸۷ در شهرستان جیرفت صورت پذیرفته است. به این منظور تعداد ۱۹۷ کشاورز به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نسبتی متناسب از بین جامعه آماری انتخاب گردید. نتایج تحقیق نشان داد که ۳/۵۲ درصد بهره­ برداران در گروه با عملیات کشاورزی ناپایدار و نسبتا ناپایدار قرار دارند و تنها ۳۱ و ۷/۱۶ درصد آنها به ترتیب در طبقه نسبتا پایدار و پایدار قرار می­گیرند. نتایج آزمون تجزیه واریانس چند متغیره نشان داد که به طور کلی مزارع سیب­زمینی نسبت به مزارع پیاز و گوجه­فرنگی در وضعیت نامناسب تری از نظر پایداری عملیات کشاورزی قرار دارند. نتایج همچنین نشان داد که علت پایداری عملیات کشاورزی در گوجه فرنگی کاران نسبت به پیاز و سیب زمینی کاران در مدیریت بهتر کنترل علف­های­هرز، کشت و مدیریت خاک می­باشد، و از سوی دیگر نیز برتری پایداری پیاز کاران نسبت به سیب زمینی کاران در مدیریت کنترل آفات و بیماری­ها می­باشد.

Keywords:

پایداری عملیات کشاورزی , پیاز , تجزیه واریانس چند متغیره , جیرفت , سیب زمینی , گوجه فرنگی