ارزشگذاری مشروط کیفیت آب آشامیدنی شهر دهلران

برخورداری از آب آشامیدنی سالم، بزرگترین کلید سلامت عمومی است. در طول تاریخ بشر، آب به عنوان اساسی ترین جز بقا شناخته شده و از آن به عنوان اکسیر نادر زندگی یاد شده است. هدف اصلی این مقاله برآورد ارزش اقتصادی کیفیت آب خانگی شهر دهلران با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط (CVM) است. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد، تعداد نمونه با استفاده از روش کوکران با در نظر گرفتن درجه اطمینان ۹۵% و ۵۰%  و خطای ۵% تعداد ۳۸۴ نفر تعیین شد. برای پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن ۰/۸۶  به دست آمد. برای اندازه گیری میزان تمایل به پرداخت از مدل لاجیت استفاده شد و بر اساس روش حداکثر درست نمایی، پارامترهای این مدل برآورد شد. به منظور محاسبه میزان تمایل به پرداخت (WTP) سه مبلغ پیشنهادی ۲۰۰۰ ریال، ۴۰۰۰ ریال و ۶۰۰۰ ریال به صورت سه سوال وابسته به یکدیگر برای هر نفر خانواده در ماه بر اساس میانگین مصرف آب خانوارها در شهر دهلران مطرح شد. نتایج نشان داد متوسط تمایل به پرداخت برای بهبود کیفیت آب خانوار، ۵۸۷۵ ریال و ارزش اقتصادی کیفیت آب خانگی شهر دهلران ماهانه ۲۹۳۱۶ ریال می باشد. همچنین تاثیر متغیرهای سن، نگرانی از کیفیت آب آشامیدنی، اطلاعات در مورد بیماریهای قابل انتقال و قبض ماهیانه آب اثر معناداری بر تمایل به پرداخت دارند.

Keywords:

ارزشگذاری آب , تمایل به پرداخت , مدل لاجیت , دهلران