واکاوی معیار حریم خصوصی در مکان عمومی

برای سنجش رفتارهای زیان بار افراد در تعرضاتی که به حریم شخصی آنها در مکان عمومی صورت می گیرد از دو معیار شخصی و نوعی بهره برده می شود که با نگرش به وضعیت حاکم در نظام حقوقی ایران، مشاهده می شود این موضوع مسکوت مانده است. ولی با بررسی «آیین نامه اجرایی قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات» وقتی حریم خصوصی را معرفی می کند آنرا ارتباط میدهد به «معیار انتظار معقول» که با استنباط از این موضوع در می یابیم که می توان از این ملاک استفاده نمود و از این حیث نیز در نظام حقوقی ایران از معیار اعتباری (انتظار معقول) برای تشخیص قلمرو حریم خصوصی اشخاص استفاده می شود و اشخاص انتظار نقض حریم خصوصی خود را در مکان عمومی ندارند و نمی توان به لحاظ ویژگی هایی بینابینی که حریم خصوصی افراد در مکان عمومی دارد از سایر معیارها استفاده نمود. بدین جهت در خصوص آثار نقض حریم خصوصی اشخاص در مکان عمومی نیز باید اذعان نمود به دلیل اینکه مطلوب ترین معیار در سنجش مسئولیت مدنی افراد به لحاظ الزام به جبران زیان، بکارگیری معیار انتظارمعقول می باشد، آثار نقض حریم خصوصی افراد در مکان عمومی نیز واجد مسئولیت مدنی می باشد. هرچند باید توجه داشت این معیار بدان معنا نیست که در خصوص تمام اشخاص سنجشی یکسان در خصوص آثار اعمال گردد، بلکه در این زمینه باید به مقتضیات عدالت ماهوی نیز توجه کرد و تفاوت ها و ویژگی های فردی را که به گونه ای عینی و برو ن ذاتی قابل ارزیابی است در احراز مسئولیت در نظر گرفت.

Keywords:

حریم خصوصی , مکان عمومی , معیار حریم خصوصی , انتظار معقول