مقایسه جداسازی تولوئن از محلول آبی به روش تراوش تبخیری با استفاده از غشاهای شبکه مختلط حاوی نانوذرات ZIF-۸ و MCM-۴۱

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 230

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CHEMISB06_007

تاریخ نمایه سازی: 16 مرداد 1402

Abstract:

در دهه اخیر فرآیند تراوش تبخیری به همراه غشاهای شبکه مختلط برای حذف ترکیبات آلی فرار مانند تولوئن از آببه سرعت توسعه یافته است. در مقاله حاضر، نانوذرات ZIF-۸ از خانواده چارچوب های آلی – فلز (MOF) و MCM-۴۱ ازخانواده سیلیکات های مزوپور سنتز شدند و سپس در شبکه پلیمری پلی اتر بلاک آمید (PEBA-۲۵۳۳) گنجانده شدند. ذراتMCM-۴۱ در دمای ̊C ۵۵۰ کلسینه شدند تا با خروج ماده فعال سطحی از درون ساختار آن بتوان اثر کلسینه کردن برجداسازی محلول تولوئن و آب توسط غشاهای شبکه مختلط حاوی این ذرات کلسینه شده را نیز مورد مطالعه قرار داد.آزمایش های تراوش تبخیری برای بررسی اثر بارگذاری ZIF-۸ و MCM-۴۱ ، بر شار کل، شار اجزا، ضریب جداسازی و شاخصجداسازی تراوش تبخیری (PSI) انجام شد. غشا شبکه مختلط محتوی ۵ / ۷ درصد MCM-۴۱ کلسینه نشده، در دمای ۳۰ ̊C ،در محلول آبی محتوی ۳۰۰ppm تولوئن، ضریب جداسازی را از ۴ / ۴۴ به ۷ / ۲۰۳ ( ۷ / ۳۵۸ درصد افزایش) و شار تولوئن را از۹ / ۳ به ۱۰/۵g/m(۲)h (۱۶۳/۸ درصد افزایش) بهبود بخشید. برای همین نمونه، مقدار شاخص PSI حدود (۶۷۲۹۰g/m(۲)h به دستآمد که در مقایسه با غشای PEBA خالص ۴۱۲ درصد افزایش یافته بود. غشای شبکه مختلط ZIF-۸/PEBA با ۱۵ درصدبارگذاری، در دمای ۳۰ ̊C، از نظر شار کل، شار تولوئن، ضریب جداسازی و PSI به ترتیب ۶ / ۱۳ ، ۹۲۰ ، ۹۰۴ و ۱۰۶۵ درصدنسبت به غشای خالص عملکرد بهتری را از خود نشان داد. این نتایج زمینه استفاده از غشاهای شبکه مختلط ZIF-۸/PEBAو UC-MCM-۴۱/PEBA در جداسازی تولوئن از محلول آبی با فرآیند تراوش تبخیری را فراهم نموده و جنبه های کاربردیجدیدی برای چارچوب های آلی - فلز و مزوپورهای سیلیکاتی در فناوری غشایی معرفی می کند.

Authors

رمضان روحانی

دانشجوی دکتری رشته مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد

مجید پاکیزه

استاد گروه مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی همدان

مهدی پورافشاری چنار

استاد گروه مهندسی شیمی، دانشگاه فردوسی مشهد