مدیریت ظرفیت های تخیل انسان معاصر در تولید نمایش های رادیویی

هر دوره ای نظام ارتباطی و معنایی خاص خود را دارد و به تبع آن نوع جدیدی از آگاهی را موجب می شود. مدرنیته واقعیت مطلق را به چالش می کشد و حد و مرزی برای آن قائل نمی شود. در واقع تفاوت دنیای معاصر و مدرنیته با گذشته و سنت در شیوه روایتگری تخیل معاصر از امر و دنیای واقع است. در عصر مدرن واقعیت ها بازسازی می شوند و این مجازی سازی ها و فرا واقعیت ها دنیای دیگری را واقعی تر از واقعیت موجود و ملموس گذشته ایجاد می کنند.در این پژوهش تلاش شده است تا عنصر تخیل از جنبه معاصر بودن و ویژگی هایی که بر آن حاکم هست بررسی شود و به شناختی از انسان معاصر و نحوه تخیل پردازی وی برسیم تا در نمایش رادیویی که اصلی ترین عنصر آن تخیل است، به نوعی تعامل با مخاطب خود برسیم.در همین راستا پژوهش حاضر بر مبنای روش کتابخانه ای و مصاحبه عمیق و همچنین بررسی یک نمونه موردی، برنامه لایف افتر لایف از شبکه رادیویی بی بی سی۲ انجام شده است.اهم یافته ها نشان می دهد که انسان معاصر به واقعیت امروز بسنده نمی کند و به دنبال ماورای آن و دنیای فرا واقعیت هاست و این خوی پرسشگری و انکار واقعیت یک ظرفیت بالقوه برای ماست. مشخص شد که با استفاده از سکوت دراماتیک، استفاده از موسیقی برای شکستن و تقطیع فضا، حذف جزئیات و نگاه به پدیده ها از چند زاویه متفاوت، می توان مخاطب دنیای مدرنیته را در راستای تخیل پردازی هر چه بیشتر وی با خود همراه کرد و دست به کارگردانی تخیل زد.