گنجینه ای از زبان ماندگار

زبان فارسی یکی از زبان هایی است که بر اثر گذشت زمان دستخوش تغییرهایی شده است در واقع آنچه مااز زبان فارسی قدیم ناب داریم در درشهر ها وروستا های کشور مان داریم اما در بین همشهریان عزیز آنانکهدر روستاها وشهر ها زندگی می کنند تمایل به زبان امروزی دارند این برای بنده یک دغدغه و یک دردبزرگ شده است در واقع به قول شاعر بزرگ اقبال لاهوری می گوید آنچه ما کردیم با خود هیچ نا بینا نکرد/در میان خانه گم کردیم صاحبخانه را یعنی ما در واقع یک زبان ناب داریم که کلمات آن نشان از قدمتوگنج بودن وبا ارزش بودن آن است اما ما می خواهیم با کلاس باشیم اگر ما خوب تامل کنیم زبان فارسیکهن در واقع در بین روستاها و شهرهای کشورمان اگر همین مردم ما بخواهند از زبان خودشون غریبهباشند در واقع چه بلایی بر سر زبان آنها خواهد آمد ؟ یه روز داشتم نگاه سرسری به کتاب سنایی نوشتهدکتر شفیعی کد کنی می انداختم کلمه هایی از کتاب از زبان خراسانی که زبان خود استاد آمده بود که درزمان حال همان کلمات به همان زبان ادا می شد وکاربرد داشت . زبان امروزی ما هم عزیز است منکر آننیستم چون اگر چند قرن بگذرد این زبان هم به عنوان زبان ماندگار میماند بنده هم برآن شدم که کلماتیرا که از کتب گذشته در زبان مادریم )یعنی بلوچی ( در حال حاضر به همان معنی ادا وکاربرد داشته ، برایزبان دوستان و آنانکه که دوست دارند این کلمات در چه زبانی رواج دارد کمکی باشد حال اگر دوستان دیگرمان در شهرها و روستاهای کشور عزیز مان هم کلماتی را که از زبان گذشته ودر حال حاضر در آن زبانوجود دارد را از کتب گذشته پیدا کنند وبه قلم تحریر بنگارند این می تواند کمکی برای بنده وتمام زباندوستان باشد .