بررسی پارامترهای موثر انتخاب بتن در اجرای سازه های بلند مرتبه با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی

ساختمان های بلند نتیجه تجارت، صنعتی شدن و شهرنشینی است و در یک جامعه صنعتی اجتناب از آن غیرممکن است .ساختمان های بلند نه تنها برطرف کننده نیاز های کاربردی هستند، بلکه یک شاخص مهم براییک کشور یا قدرت اقتصادی و تکنولوژیکی یک شهر و منبع غرور ملی و هویت فرهنگی، با بهره گیری از رفاهاقتصادی هستند. این ساختمان ها برای ادغام با بافت شهری چالش های متعددی را در پیش رو خواهند داشت.در این مطالعه بهمنظور انتخاب مناسب ترین بتن برای ساخت ساختمان های بلند مرتبه، روش فرایند تحلیلسلسله مراتبی (AHP) که مبتنی بر دانش کارشناسی بوده، مورد استفاده قرار گرفته است. معیارهای موردبررسی در این پژوهش شامل طراحی سازهای، هزینه، کیفیت، زمان و سهولت اجرا می باشد. به منظور بررسیدقیق تر و بهدست آوردن نتایج مستندتر، شش نوع بتن (با و بدون نیاز به ویبره) مورد بررسی قرار گرفته است.این سازه ها، براساس معیارهای ذکر شده، با روش تحلیل سلسله مراتبی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفتند.نتایج به دست آمده حاکی از آن است که استفاده از بتن سبک و سبک خودتراکم موجب کاهش وزن سازه بهمیزان ۵.۱۲ درصد نسبت به بتن معمولی و خودتراکم ۴/۹ و درصد نسبت به بتن مقاومت بالا و مقاومت بالای خودتراکم خواهد شد. بتن مقاومت بالا و بتن مقاومت بالای خود متراکم، مصرف میلگرد را به میزان ۱۸/۹ درصد نسبت به بتن معمولی و بتن خودتراکم و همچنین ۷/۸ درصد نسبت به بتن سبک و بتن سبک خودتراکم کاهش خواهد دهد. با توجه به تمامی معیارهای مورد بررسی در این پژوهش بتن خودتراکم مقاومت بالا دردرجه اول اهمیت برای ساخت سازه های بلند مرتبه قرار گرفته است.

Keywords:

سازه های بتنی , ساختمان بلند مرتبه , تحلیل سلسله مراتبی