تدریس در گروه های کوچک (بحث گروهی)

مقدمه. سال­هاست که ارایه دروس نظری به دانشجویان و دانش­آموزان به شیوه سنتی سخنرانی ادامه دارد و هر دو گروه اساتید و فراگیران از کم­بازدهی و کسل­کنندگی کلاس­ها ناراضی­اند. امروزه در دنیا هیچ فعالیتی در زمینه­های علم و فناوری، اقتصاد و حتی فکر و اندیشه به­صورت فردی انجام نمی­شود. کار گروهی یکی از روش­های اصلی تدریس است و باید دانش­آموزان و دانشجویان به انجام کار گروهی تشویق شوند. کار و بحث گروهی، در عین این­که روش­های آموزشی هستند، هدف نگرشی بسیار مهمی نیز تلقی می­شوند. کار گروهی فرصت ایجاد نگرش­های مثبت نسبت به مدرسه و دانشگاه و علم را در ذهن­های دانش­آموزان و دانشجویان به­وجود می­آورد و تعامل عاطفی را بین آنها تقویت می­کند. هدف اصلی از ارایه و گردآوری این مقاله، بررسی و شناساندن بهتر روش تدریس در گروه­های کوچک یا همان بحث گروهی بود.   نتیجه­گیری. کار و بحث گروهی، دانش­آموزان را با مشکلاتی که در بزرگسالی بر سر راه زندگی اجتماعی آنها وجود دارد، آشنا می­کند و راه مقابله و برطرف کردن مشکلات را به آنان می­آموزد. در واقع این نوع آموزش، تمرینی کوچک برای رسیدن به زندگی اجتماعی بهتر است. در جریان کار گروهی، فراگیر علاوه بر تجربه­اندوزی در تقسیم کار و مسئولیت، تجربیاتی نیز در زمینه مدیریت و سازمان­دهی فعالیت­ها به­دست می­آورد. شرکت در کار و بحث گروهی باعث یادگیری عمیق­تر و ماندگارتر می­شود.

Keywords:

Group Discussion , Teaching , Teaching Techniques , Education , بحث گروهی , تدریس , فنون تدریس , تعلیم و تربیت