اثر تجربه بر قضاوت شنوندگان درباره وضوح گفتار کودکان کم شنوا

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر تجربه شنوندگان درباره گفتار کودکان کم شنوا و قضاوت آنان از وضوح گفتار این کودکان انجام شد. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه کودکان کم شنوای ۴ تا ۷ ساله مراجعه کننده به یک مرکز آموزش و توانبخشی در شهر کرج بود. نمونه آماری شامل ۲۶ کودک دارای معیارهای ورود و خروج بود که به روش دردسترس انتخاب شدند. نمونه گفتار محاوره ای هر یک از کودکان ضبط و به ۴ شنونده (مادر، شنونده ناآشنا، شنونده کم تجربه، و شنونده باتجربه) ارائه شد. شنوندگان باید هرچه را درک می کردند، بیان می نمودند. گفته های شنوندگان با گفته های کودک مطابقت داده شد و بدین ترتیب نمره وضوح گفتار هر کودک بدست آمد. داده ها با آزمون اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که به طور کلی قضاوت ۴ گروه شنونده درباره وضوح گفتار کودکان کم شنوا متفاوت است. مقایسه دو به دوی میانگین های وضوح گفتار نشان داد که فقط قضاوت شنوندگان ناآشنا و شنوندگان کم تجربه با یکدیگر یکسان است. نتیجه گیری: در ارزیابی های بالینی، قضاوت شنونده از وضوح گفتار کودک کم شنوا به میزان آشنایی او با این نوع گفتار بستگی دارد.

اثر تجربه بر قضاوت شنوندگان درباره وضوح گفتار کودکان کم شنوا Keywords:

Speech intelligibility , hearing impaired children , listener , conversational speech , وضوح گفتار , کودکان کم شنوا , شنونده , گفتار محاوره ای