تاثیر تلفیق محدودیت درمانی با آموزش فشرده دودستی بر مهارتهای حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن ۱۰-۵ ساله

هدف: هدف از پژوهش حاضر،  بررسی مقایسه تاثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده دو دستی بر مهارتهای حرکتی ظریف اندام فوقانی کودکان با فلج مغزی نیمه بدن ۱۰-۵ ساله است.روش: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر ۲۵ کودک ۱۲۰-۶۰ ماهه صورت گرفت. شرکت کنندگان به روش تصادفی ساده به دو گروه مداخله وکنترل تقسیم شدند.  برای گروه کنترل، خدمات رایج کاردرمانی ارائه شد و گروه مداخله علاوه بر آن، تلفیق محدودیت درمانی و درمان فشرده دو دستی را  نیز دریافت کردند.مداخله به شکل انجام تکالیف خاص به وسیله اندام مبتلا، با اعمال محدودیت در اندام فوقانی سالم با اسلینگ ( به مدت ۳ ساعت) و سپس انجام آن تکالیف با هر دو دست بدون اسلینگ )به مدت ۳ ساعت( بود .مداخله دو هفته متوالی (۱۰ روز) انجام شد. مهارتهای حرکتی ظریف و تون عضلانی کودکان با آزمون  برونینکس- ازرتسکی و آزمون اصلاح شده آشورت پیش و پس از مداخله مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: تفاوت معناداری در مهارتهای حرکتی ظریف بین دو گروه کنترل و مداخله وجود داشت (۰۵/۰> P). اما در میزان اسپاستیسیته عضلانی تفاوت معناداری وجود نداشت (۰۵/۰< P).نتیجه گیری: یافته ها حاکی از تاثیر تلفیق محدودیت درمانی با درمان فشرده دو دستی بر بهبود مهارتهای حرکتی ظریف کودکان با فلج مغزی نیمه بدن است.

Keywords:

Constraint induced movement therapy , Bimanual Intensive Therapy , hemiplegia , محدودیت درمانی , آموزش فشرده دو دستی , فلج مغزی نیمه بدن