تاثیر آموزش روش ارتباطی مبادله تصویر(پکس) بر مشکلات ارتباطی کودکان درخودمانده

هدف: هدف این تحقیق، بررسی اثربخشی روش ارتباطی مبادله تصویر (پکس) بر بهبود مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده است. روش: در این پژوهش، از طرح تک شرکت کننده چندخط پایه ای استفاده شد. نمونه مورد بررسی سه کودک شامل دو  پسر ۹ سال و ۶ ماهه و ۸ سال و ۹ ماهه و یک دختر ۸ ساله درخودمانده بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق، از روش تک شرکت کننده و از میان طرحهای تک شرکت کننده طرح چندخط پایه ای بین شرکت کننده ها مورد استفاده قرار گرفت. جلسه های آموزشی چهار روز در هفته و هر کدام بسته به همکاری کودک بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه به طول می انجامید. در این تحقیق جمع آوری داده ها از طریق فیلم برداری جلسات آموزشی و نمره گذاری فیلمها صورت گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که آموزش روش ارتباطی مبادله تصویر، باعث افزایش تعداد لغات مورد استفاده هیچ یک از شرکت کنندگان نمی شود. تنها یکی از شرکت کنندگان بر چهار مرحله مسلط شد و دو شرکت کننده دیگر بر دو مرحله اول روش ارتباطی مبادله تصویر تسلط یافتند. هر سه شرکت کننده مهارتهای تسلط یافته را به فرد جدید تعمیم دادند.نتیجه گیری: براساس این تحقیق، نتیجه گیری می شود که روش ارتباطی مبادله تصویر می تواند به عنوان روشی برای بهبود مهارتهای ارتباطی کودکان درخودمانده مورد استفاده قرار گیرد. اما میزان اثربخشی این روش در میان افراد مختلف، با توجه به ویژگیهایی مانند سطح عملکرد شناختی، میزان توجه و همکاری متفاوت است.

Keywords:

Autism , PECS , Augmentative and Alternative Communication System , Communication Disorders. , : درخودماندگی , مهارتهای ارتباطی , روشهای ارتباطی مکمل و جایگزین , روش ارتباطی مبادله تصویر.