بررسی تاثیر درمان مواجهه/ جلوگیری از پاسخ (ERP) در ترکیب با تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (rTMS) بر علایم وسواس – اجبار در افراد مبتلا به شست و شو در دوره پاندمی کووید ۱۹

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 169

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ZANDEID01_009

تاریخ نمایه سازی: 23 مرداد 1402

Abstract:

مقدمه: علایم وسواس – اجبار در دوران پاندمی کرونا افزایش چشم گیری داشته است. گویی اینکه درمان مواجهه/ جلوگیری از پاسخ درمان خط اول وسواس محسوب می شود، لیکن با توجه به محدودیت های بهداشتی و ضرورت رعایت ملاحظات بهداشتی در دوره کرونا، و الزام به کاهش تردد، حفظ فاصله فیزیکی و رعایت فاصله اجتماعی امکان انجام کامل درمان مواجهه فراهم نیست. لذا برای تاثیر بیشتر این شیوه و ترکیب آن با روشهای نوین تحریک مغزی می تواند دوره درمان مواجهه را کاهش دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی ترکیب درمان مواجهه با روش با تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال بر ناحیه پشتی جانبی پیش پیشانی نیمکره چپ بر کاهش نشانگان وسواس و در مبتلایان به وسواس در دوره همه گیری کرونا بوده است.روش: در این مطالعه شبه تجربی از نوع پیش آزمون –پس آزمون تعداد ۳۴ نفر از بیمارانی که پس از شروع پاندمی کرونا دارای تشخیص علایم وسواس –اجبار از نوع شست و شو بودند بصورت در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایشی به شیوه تصادفی واگذار گردیدند. گروه آزمایش پنج جلسه درمان ERP را طبق راهنمای بالینی بین المللی در دوره کرونا در ترکیب با rTMS تحریکی با فرکانس ۲۰ هرتز بر ناحیه LDLPFC طی یک هفته دریافت کرده و گروه کنترل مداخله rTMS را دریافت نکرد. جهت بررسی متغیرهای وابسته پژوهش از مقیاس وسواس – اجبار یل براون (YBOCS) قبل و بعد از درمان استفاده گردید.نتایج: نتایج نشان داد شدت نمرات وسواس در گروه آزمایش معناداری قابل توجهی است (۰۰۰۱/۰p<). این نتایج تا دو ماه پس از درمان نیز معنادار بود.بحث: درمان مواجهه/ جلوگیری از پاسخ در ترکیب با rTMS تحریکی بر ناحیه پشتی جانبی نیمکره چپ بر کاهش نشانگان وسواس دردوران پاندمیک کووید ۱۹ موثر است.

Keywords:

درمان مواجهه/ جلوگیری از پاسخ , نشانگان وسواس اجبار , تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال , پاندمی کرونا

Authors

روشنک خدابخش پیرکلانی

دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

ساناز خمامی

دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه الزهرا، تهران، ایرانپژوهشگر پسا دکتری، دانشکده روانشناسی، دانشگاه الزهرا، ایران، تهران، ده ونک