نقش الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری در پیش بینی اضطراب،افسردگی و استرس در دوران پساکرونا

با توجه به گسترش اضطراب،افسردگی و استرس و اثرات بسیار توانفرسای آنها پس از بحران کرونا کوشش های بسیاری برای شناخت عوامل زمینه ساز این اختلال انجام شده است.از جمله عوامل پیش بینی کننده نحوه ارتباطات اعضای خانواده با یکدیگر و تاب آوری افراد می باشد.در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده و تاب آوری در پیش بینی اضطراب،افسردگی و استرس در دوران پساکرونا در دانشجویان بهبودیافته از کرونا دانشگاه آزاد شیراز انجام شد.طرح پژوهشی توصیفی-همبستگی بوده.جامعه آماری شامل:کلیه دانشجویان بهبودیافته از کرونا دانشگاه آزاد شیراز بودند.براساس روش نمونه گیری هدفمند ۱۰۰ نفر ازدانشجویان به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند.برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی تاب آوری دیوید سون(۲۰۰۳)،پرسشنامه ی الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (۱۹۹۰) ، پرسشنامه اضطراب،افسردگی و استرس(۱۹۹۵) DASS-۲۱ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.یافته های این پژوهش نشان می دهد که بین الگوهای ارتباطات خانواده و تاب آوری در پیش بینی اضطراب،افسردگی و استرس ارتباط معنادار و منفی وجود دارد.

Keywords:

الگوهای ارتباطی خانواده , تاب آوری , اضطراب , افسردگی و استرس