مقدمه ای بر نقش و حضور بانوان در موسیقی دوره ساسانیان

موسیقی و موسیقی دانان در ایران باستان دارای احترام عاص بوده اند. آثار و منایع مکتوب و نقش برجسته های برجای مانده نشانمی دهد موسیقی ایران در دوره ساسانی در قیاس باسایر دوره های تاریخی پیشرفتی شایان توجه داشته و از احترام و جایگاهوالاتری برخوردار بوده است. در فضای فرهنگی اجتماعی ساسانیان هنر فخیم موسیقی و موسیقی دانان بسیا رگرامی بودند بهطور ی که تغییرات محسوسی در شان و درجه اجتماعی موسیقی و موسیقی دانان ایجاد شد. در دوران خسروپرویز پادشاه ساسانی باحضور و ایفای نقش تاریخی موسیقی دانانی همچون باربد، نکیسا و سرکش و بانوانی همچون آرز وکه از نوازن دگان زمان بهرامگور ساسانی است، موسیقی به نهایت کمال و مرتبه اجتماعی خود رسید. با استناد به تقش برجسته ها وسایر منایع تاریخی، می تواننیک دریافت که بانوان هم همطراز و هم پای مردان در این رنسانس شکوفایی هنر موسیقی دربار ساسانی سهیم و شریک بوده انداین پژوهش بر این فرضیه استوار است که موسیقی و موسیقی دانان به ویژه بانوان خنیاگر به عنوان رکنی مهم، اجتماعی و غیر قابلانکار در دربار شاهان ساسانی مطرح و برای ایشان احترامی شایان توجه قائل بوده اند. ادبیات و پیشینه پژوهش در این زمینه نسیامحدود است. لذا در این مقاله نلاش شده است تا با استفاده از روش اسنادی وکنابخانه ای و به صورت توصیفی_تحلیلی، جایگاهبانوان خنیا گر در دربار ساسانیان تبیین و تعیین گردد. بدیهی است در این مسیر خطیر نیا زمند بهره گیری از منایع تا ریخی همه اساتیدنیک حامه وگرانقدر بوده و هستم.

Keywords:

موسیقی , ساسانی , بانوان نوازنده , خنیاگر