نقش شاخصه های معماری پایدار در امنیت محلات شهری، (نمونه موردی: منطقه ۸ شیراز)

در قرن معاصر با توجه به رشد صعودی جمعیت در کل دنیا، و در پی آن نیاز مبرم انسان ها و جوامع به منابعتجدید پذیر، بحران اتمام انرژی های فسیلی را به خوبی ملموس می نماید. از طرفی این گستره بی شمار از افزایشجمعیت، موضوع امنیت اجتماعی را بسیار مهم قلمداد می کند. یکی از مهم ترین دغدغه های که موجبات تعمق وتوجه جدی صاحب نظران، طراحان معماری و سازندگان را به سوی مفهوم توسعه پایدار سوق می دهد، رشد شتابزدگی وعدم تعاملات صحیح اجتماعی در برخی محلات شهری است که از مهم ترین مولفه های آن، برقراریاساس امنیت اجتماعی می باشد. این مقاله در صدد است که ضمن ریشه یابی عوامل دخیل بر نا امنی، توجه ویژهبه مفهوم ایجاد امنیت اجتماعی در محلات پرخطر شهری را، در ارائه راهکارهای مطلوب برای حل این مشکلدر راستای پایداری نقش آفرینی کند. اهمیت این موضوع به طوری است که معماران، طراحان و سازندگان را،ملزم به رعایت قواعد و الگو برداری از معماری پایدار در حفظ و احیای مفاهیم امنیت اجتماعی می نماید. مقالهحاضر، با هدف بررسی نقش شاخصه های معماری پایدار در امنیت محلات پر خطر شهری در منطقه ۸ شهرشیراز پژوهش و نگارش گردیده است. پژوهش بر مبنای تحلیلی، توصیفی صورت پذیرفته است. به دلیل فقدانمطالعات پژوهشی بر پیوند معماری پایدار و امنیت محلات، و از طرفی ناهنجاری هایی که بدنه امنیت اجتماعی راخدشه دار نموده اند، انجام چنین پژوهشی الزامی به نظر می رسد. در این مقاله به معرفی شهر شیراز، محلاتشهری، شاخصه های معماری پایدار، امنیت ، منطقه ۸ شیراز، پرداخته شده و نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد، طراحی معماری پایدار در محلات پر خطر شیراز، می تواند امنیت اجتماعی محلات را افزایش و بهبودموقعیت اقتصادی منطقه را متضمن گردد.

Keywords:

شاخصه های معماری پایدار , امنیت , محلات شهری , شهر شیراز , منطقه ۸ شیراز