امکان سنجی کاربست علم نشانه شنا سی در جهت افزایش حس تعلق به مکان و ادراک کاربران در فضاهای باز مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی: شهر تهران)

در بستر افزایش توجهات جهانی به اهمیت رویکرد روا نشناسی محیط و مقوله هایی چون حس تعلق به مکان، تعاملات اجتماعی و مسائلمربوط به کیفیت زندگی انسان ها، تلاش برای دستیابی به ارتقا حس تعلق به مکان و رضایتمندی در مجموعه های مسکونی اهمیتبیشتری یافته است؛ با این حال با بررسی تحقیقات صورت گرفته می توان اذعان نمود که نمادها و نشانه ها باعث برانگیخته شدن احساساتجمعی و در نهایت ارتقا تعاملات اجتماعی میان افراد می گردد. این پژوهش بر آن است تا با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی به تبیین راهبردهای افزایش حس تعلق به مکان و رضایتمندی کاربران فضاهای باز مجتمع های مسکونی با تکیه بر رویکرد نشانه شناسی بپردازد کهدر این راستا این پژوهش از تکنیک سوات بهره می گیرد. نتایج حاکی از آن است که به منظور به کارگیری نمادها و نشانه ها در فضاهای بازمجتمع های مسکونی شهر تهران راهکارهایی چون توجه به شاخص های فرهنگی- اجتماعی و مذهبی ساکنین هر منطقه و نمود آن در شیوه ی طراحی فضاهای باز، توجه توامان به خلوت گزینی ساکنین و اجتماع پذیری فضاهای جمعی با بهره گیری از نمادهای بومی هرمنطقه، ساخت و ساز مجموعه های مسکونی، خصوصا فضاهای باز مجتمع های مسکونی، همراه با برنامه ریزی و طرح ریزی بر پایه ی مشارکتمستقیم و غیرمستقیم شهروندان و ساکنان احتمالی مساکن و به کارگیری عناصر نوستالژیک هویت به جهت ایجاد خاطره انگیزی و تحریکساکنین به تعاملات هرچه بیشتر و...، تاثیرگذارند.

Keywords:

نشانه شناسی , نماد , حس تعلق به مکان , ادراک , فضای با ز مجتمع های مسکونی