تطابق سبک شناسانه ی شعر فارسی و معماری ایرانی در دوره ی خراسانی (بررسی تعاملات شعرفارسی و معماری)

مطالعه ی تطبیقی ادبیات و به شکل خاص تر ،شعر و معماری نیاز به ورود جدی به هر دو هنر و شناخت دقیق هر دوعرصه ی هنری دارد. معماری به عنوان جدی ترین و اجتماعی ترین هنر بشری ، از بارزترین تجسم فرهنگی هنری اجتماعی هرقوم در هر دوره ی تاریخی است. در این پژوهش قصد داریم دو هنر که در ظاهر کاملا متفاوت به نظر می رسند را کنار هم قرارداده و به شباهت های آن دو بپردازیم . یکی هنری عینی است به نام (معماری) و دیگری هنری ذهنی ست که شعر نام دارد. به نظرمی رسد هر دو منابع فکری یکسان و خواستگاه های مشترکی داشته و دارند .با طرح این پرسش و دغدغه ی ذهنی که تعاملات ادبیات و معماری چیست ؟ عناصر تشکیل دهنده شعر و معماری ، وجوهمشترک در حوزه های سبک شناسی خراسانی و زیبایی شناسی آن مورد واکاوی و پژوهش قرار گرفته است. این پژوهش درراستای هویت بخشی به اشتراکات میان شعر و معماری دوره ی خراسانی سعی دارد بر شناخت این ریشه ها تاکید و از کالبدمعماری ایرانی راهی برای عینی کردن فضای ذهنی شعر فارسی جستجو کند. روش تحقیق پژوهش پیش رو به صورتتوصیفی،تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد.

Keywords:

ادبیات فارسی , دوره ی خراسانی , معماری سنتی ایران , سبک