ارزیابی پاسخدهی برنامه ریزی کاربری زمین بر تاب آوری مناطق شهری در برابر بلایای طبیعی (مطالعه موردی :کلانشهر تبریزمنطقه ۱)

امروزه با گسترش روز افزون شهرنشینی و جوامع شهری به عنوان مهم ترین مراکز جمعیتی متمرکز جهان یکی از معضلاتی کهمیتواند این جوامع را با مشکلات حاد روبرو کند، بلایا و حوادث طبیعی می باشد.از کارآمدترین رویکرد هایی که میتوان برای پاسخ دهیبه این معضل مناسب باشد،رویکرد تاب آوری شهری است که برای تقویت کارایی شهر ها برابر بحران هاست رویکرد تاب آوری درجهت پاسخدهی مناسب به مخاطرات و آسیب ها با پایداری و مانایی و بهبود ظرفیت منابع و شاخص های توسعه در شهر هامیباشدتحقیق حاضر هدفی کاربردی برای استفاده از نتایج آن توسط برنامه ریزان و مسئولان مربوطه دارد وبا روش جمع آوری دادهها از طریق کتابخانه ها و آرشیو سازمان های مرتبط و همچنین بازدید میدانی از محدوده مورد مطالعه یعنی منطقه یک کلانشهرتبریز، به تحلیل داده های پژوهش با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی AHP پرداخته است تا به تحلیل و اولویت دهی به مولفههای تاب آوری کاربری ها در محدوده مطالعاتی با توجه به برنامه ریزی کاربری زمین بپردازد. نتایج حاصل شده نشان میدهد میانمولفه های تاب آوری کاربری های منطقه یک شهر تبریز ،تاب آوری زیرساختی کاربری ها بیشترین اهمیت و اولویت را نسبت بهسایر مولفه ها دارد و عمده ترین تاثیرات مثبت و معنادار را در تحقق تاب آوری کاربری های شهری در منطقه یک کلانشهر تبریزنسبت به مولفه های اقتصادی، مدیریتی، کالبدی و اجتماعی با توجه به قرار گیری در جوار گسل را دارد .

Keywords:

شهر تبریز , تاب آوری , بلایای طبیعی , برنامه ریزی کاربری زمین , مدل AHP