توسعه کشاورزی شهری و پایداری شهری

توسعه پایدار، مفهوم جدیدی است که پس از انقالب صنعتی و معضالت ایجاد شده در رابطه با صنعتی شدن شهرها و توسعهتکنولوژیک شهرها، و از طریق پیوند بین ابعاد مختلف توسعه (اقتصادی، بوم شناختی، سیاسی و اجتماعی فرهنگی) و توجه خاص بهملاحظات اکولوژیکی، شکل گرفته است .توسعه پایدار دارای رویکردی جامع، طبیعت گرا و انسان مدار و در بردارنده مفاهیم ارزشمندی درزمینه حفظ، ارت قا و بهبود سلامت انسان ها و نظام های اکولوژیکی در بلندمدت و تامین نیازهای ب شری، بدون از بین بردن توانایی نسلآینده است و رسیدن به پویایی اقتصادی، محیط زیست قابل زندگی و برابری اجتماعی از ابعاد مهم آن به شمار میآید ،تجربه ی محیط غیرانسانی می تواند بهره وری فیزیکی و جسمی انسان را افزایش دهد، استراتژی کشاورزی شهری این قابلیت را دارد تا به منظور تامین بخشی از نیازهایاکولوژیکی و زیست محیطی و غذایی ، اجتماعی شهر و ساکنان آن وارد حیطه ی عمل شود و با رویکرد زیرساخت های سبز در لابه لای ساختار شهریتامین کننده ی بخش وسیعی از نیاز ها باشد این مقاله به دنبال تشریح رابطه بین اجتماعات انسانی، محیط های طبیعی و مصنوع است؛ از این رو بهنظر می رسد که محیط های طبیعی تاثیری مستقیم بر افزایش حضورپذیری انسانها و شکل گیری تعامالت اجتماعی داشته باشد.

Keywords:

کشاورزی شهری , پایداری شهری , زیرساخت سبز