پیش بینی شادکامی در نابینایان شهر اصفهان براساس منبع کنترل،تاب آوری و ذهن آگاهی

این پژوهش با هدف پیش بینی شادکامی در نابینایان شهر اصفهان براساس منبع کنترل، تاب آوری و ذهن آگاهی انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی نابینایان با دامنه سنی ۲۰ الی ۵۰ ساله تحت حمایت سازمان بهزیستی شهر اصفهان بود. با روش در دسترس و مبتنی بر هدف تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شد. جمع آوری اطلاعات پژوهش با کمک پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، ۲۰۰۲)، پرسشنامه منبع کنترل (راتر، ۱۹۹۶)، پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و پرسشنامه ذهن آگاهی (بایر و همکاران، ۲۰۰۴) انجام شد. داده های آماری با روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیره با SPSS-۲۶ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین منبع کنترل درونی و بیرونی، تاب آوری و هر یک از زیرمقیاس های آن شامل تصور شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی، پذیرش مثبت تغییرات، منبع کنترل و تاثیرات معنوی با شادکامی در نابینایان رابطه معنی داری وجود دارد (۰/۰۵>P). رابطه بین ذهن آگاهی و هر یک از زیرمقیاس های آن شامل مشاهده گری، توصیف گری، عمل همراه با ذهن آگاهی و پذیرش بی قید و شرط با شادکامی در نابینایان رابطه معنی داری وجود دارد (۰/۰۵>P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای پیش بین با هم توانسته اند ۳۶ درصد از تغییرات شادکامی را تبیین نمایند.

Keywords:

شادکامی , منبع کنترل , تاب آوری , ذهن آگاهی , نابینایان