اثر محافظتی تمرین هوازی و آدنوزین بر تغییرات واسطه های التهابی پس از ایسکمی گذرا شریان های مشترک کاروتید مغز موش های صحرایی نر نژاد ویستار

زمینه و هدف: سکته مغزی به عنوان یکی از پیامدهای ایسکمی مغزی، دومین علت مرگ و میر در جهان است. با این وجود، مداخلات درمانی محدودی برای بیماران ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی در دسترس است. این مطالعه به منظور تعیین اثر محافظتی تمرین هوازی و آدنوزین بر تغییرات واسطه های التهابی پس از ایسکمی گذرا شریان های مشترک کاروتید مغز موش های صحرایی نر انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۵۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در ۵ گروه شامل کنترل، کنترل ایسکمی، ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی + آدنوزین، ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی + تمرین هوازی و ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی + آدنوزین + تمرین هوازی تقسیم شدند. ایسکمی با انسداد شریان کاروتید مشترک پس از یک دوره تمرین هوازی و تزریق ادنوزین به مدت ۴۵ دقیقه انجام شد. بررسی ساختاری نورون ها به روش رنگ آمیزی بافت نیسل صورت گرفت. مقادیر بیان ژن NGF و Glutamate در ناحیه CA۱ نمونه های بافت هیپوکمپ از طریق روش RT-qPCR اندازه گیری شدند. یافته ها: مرگ سلولی در نورون های ناحیه CA۱ هیپوکمپ در گروه ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی افزایش داشت. مرگ سلولی در گروه های ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی + آدنوزین و ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی + تمرین هوازی، کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). بیان ژن های NGF و Glutamate در گروه ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی + آدنوزین و در گروه ایسکمی مغزی با آدنوزین + تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل ایسکمی به ترتیب افزایش و کاهش آماری معنی داری نشان دادند (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز همزمان داروی آدنوزین به همراه تمرین هوازی در موش های صحرایی منجر به بهبود ترمیم آسیب ناشی از تجمع گلوتامات به دنبال ایسکمی / ریپرفیوژن مغزی، از طریق افزایش بیان mRNA NGF می گردد.

Keywords:

Ischemia , Aerobic Exercise , Adenosine , Inflammation Mediators , ایسکمی , تمرین هوازی , آدنوزین , شاخص های التهابی