مقایسه دو روش کشت و PCR در تشخیص عفونت واژینال ناشی از مایکوپلاسما هومینیس

زمینه و هدف : مایکوپلاسما هومینیس کوچک ترین باکتری پاتوژن بدون دیواره سلولی است که زندگی آزاد دارد. این میکروارگانیسم سخت و دیررشد بوده و شناسایی آن به دلیل مشکل بودن و رشد بسیار کند آن، توسط روش های سنتی میکروب شناسی کشت با مشکل روبرو است. این مطالعه به منظور مقایسه دو روش کشت و PCR در تشخیص عفونت واژینال ناشی از مایکوپلاسما هومینیس انجام شد. روش بررسی : این مطالعه از نوع بررسی تست های تشخیصی روی ۱۵۰ بیمار مبتلا به عفونت واژینال باکتریایی و ۵۰ فرد سالم بدون هیچ عفونت باکتریایی واژینال (کنترل) مراجعه کننده به بیمارستان های امام خمینی (ره) و امام زمان (عج) استان تهران انجام شد. پس از نمونه برداری، نمونه ها در داخل لوله های حاوی PBS و PPLO به آزمایشگاه منتقل گردید. یافته ها : با روش کشت از ۱۵۰ نمونه بیمار مبتلا به عفونت واژینال، ۵۳ نمونه (۳۵.۳%) از نظر وجود مایکوپلاسما هومینیس مثبت و از طریق PCR ۱۱۴ نمونه (۷۶%) مثبت گزارش شد. همچنین با روش PCR از ۵۰ فرد گروه کنترل ۴ نفر (۸%) مثبت ارزیابی شدند. بین نتایج PCR با سقط جنین، محل زندگی و سطح تحصیلات ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. ارتباط مستقیمی بین سن افراد، رعایت بهداشت در تعویض به موقع لباس زیر و تعداد زایمان در گروه مبتلا مشاهده شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : روش PCR در مقایسه با روش کشت، برای شناسایی موارد مثبت مایکوپلاسما هومینیس در زنان با عفونت واژینال مناسب تر است.

Keywords:

Mycoplasma Hominis , Vaginal infection , Culture , PCR , مایکوپلاسما هومینیس , عفونت واژینال , کشت , PCR