اثر عصاره الکلی چمچمه خرما بر ساختار لوله های منی ساز و اسپرماتوژنز موش صحرایی نر بالغ

زمینه و هدف : چمچمه خرما از پروتئین ها، چربی ها، فیبرها و قند به صورت احیاء و غیراحیاء، رطوبت، خاکستر چوب، فورفورال، سه نوع کومارین، ترکیبات ارگانیک از خانواده کافور، استرول های گیاهی ۱ و ۲ دی متوکسیل، ۱ و ۴ دی متیل بنزن تشکیل شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره الکلی چمچمه خرما بر ساختار لوله های منی ساز و اسپرماتوژنز موش صحرایی نر بالغ انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۵۰ سر موش صحرایی نر بالغ با وزن تقریبی ۲۸۲ گرم به پنج گروه تقسیم شدند. برای گروه کنترل هیچ تیماری صورت نگرفت. گروه شم روزانه ۰.۲ ml سرم فیزیولوژی را به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمود. گروه های تجربی یک، دو و سه روزانه با عصاره الکلی چمچمه خرما به ترتیب با مقادیر ۰.۰۵, ۰.۱, ۰.۲ g/kg/bw به صورت تزریق داخل صفاقی تیمار شدند. بعد از گذشت ۱۴ روز از شروع آزمایش از حیوانات خونگیری به عمل آمد. مقدار سرمی هورمون تستوسترون با روش گاما کانتر اندازه گیری شد، بیضه ها نیز خارج و مقاطع بافتی تهیه گردید. یافته ها : میانگین غلظت سرمی هورمون تستوسترون و تعداد اسپرماتوزوئیدها در گروه های تجربی نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش آماری معنی داری داشت (P<۰.۰۵). تعداد اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید، سرتولی و لایدیگ و ساختار لوله های منی ساز در گروه های تجربی نسبت به گروه های کنترل و شم کاهش معنی داری نداشت. نتیجه گیری : دریافت عصاره الکلی چمچمه خرما با مقادیر حداقل و متوسط به صورت داخل صفاقی در موش های صحرایی نر بالغ باعث کاهش سطح سرمی هورمون تستوسترون و کاهش تعداد اسپرماتوزوئیدها می گردد.

Keywords:

Spathe of Phoenix Dactylifera , Testis , Seminiferous Tubule , Spermatozoa , Testosterone , Rat , چمچمه خرما , بیضه , لوله های منی ساز , اسپرماتوزوئید , تستوسترون , موش صحرایی