فراوانی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های منجر به زخم و تعیین الگوی حساسیت دارویی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بقیه اله (عج) تهران (۸۶-۱۳۸۵)

زمینه و هدف : وجود انواع مختلف باکتری ها در زخم بیماران به ویژه زخم های مزمن، روند بهبود و التیام را به تاخیر می اندازد. استافیلوکوکوس اورئوس رایج ترین عامل ایجاد عفونت زخم پوستی است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های منجر به زخم در بیماران بستری و تعیین الگوی حساسیت دارویی انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی روی ۶۱۴ بیمار دارای عفونت منجر به زخم بستری در بیمارستان بقیه اله (عج) تهران طی سال های ۸۶-۱۳۸۵ انجام شد. از زخم هر بیمار یک نمونه گرفته شد و با روش های استاندارد، باکتری استافیلوکوکوس اورئوس جداسازی و تعیین هویت گردید. سپس آنتی بیوگرام به روش انتشار دیسکی در محیط مولر هینتون آگار با آنتی بیوتیک های ونکومایسین، کلیندامایسین، اریترومایسین، داکسی سایکلین، سفالکسین، تتراسیکلین، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، آموکسی سیلین، پنی سیلین، کوتریموکسازول و اگزاسیلین انجام شد. یافته ها : از ۶۱۴ بیمار بستری، ۱۰۰ استافیلوکوکوس اورئوس (۱۶.۲۸%) جداسازی و شناسایی شد. باکتری استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از مردان (۶۵ درصد) بیشتر از زنان بود. بیشترین میزان باکتری (۲۹ درصد) از زخم بیماران ۶۰-۴۱ ساله جدا شد. آلودگی بیشتر در بیماران با بیماری زمینه ای (۲۸ درصد)، عفونت محل عمل جراحی (۱۶ درصد) و زخم های معمولی (۱۳ درصد) دیده شد. بیشترین حساسیت باکتری به ونکومایسین (۹۶ درصد) و بیشترین مقاومت به پنی سیلین (۹۵ درصد) و کوتریموکسازول (۹۲ درصد) مشاهده شد. ۴۳ درصد از باکتری ها به ۱۱آنتی بیوتیک رایج در درمان باکتری گرم مثبت مقاوم بودند. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که فراوانی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ۱۶.۲۸% از کل نمونه ها با مقاومت دارویی ۴۳درصدی می باشد. بیشترین حساسیت به ونکومایسین مشاهده شد.

Keywords:

Wound infection , Staphylococcus aureus , Antibiotic , Vancomycin , استافیلوکوکوس اورئوس , عفونت زخم , آنتی بیوتیک , ونکومایسین