اثر مصرف همزمان جینکوبیلوبا، رسپریدون و بی پریدین در درمان بیماری اسکیزوفرنی مزمن

Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 632

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_GOUMS-14-2_004

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402

Abstract:

زمینه و هدف : اسکیزوفرنی اختلال روانی با عود مکرر می باشد. علی رغم وجود داروهای آنتی سایکوتیک تیپیک و آتیپیک، تعداد زیادی از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به مونوتراپی با داروهای آنتی سایکوتیک پاسخ مناسبی نمی دهند. این مطالعه به منظور تعیین اثرات بالینی مصرف همزمان جینکوبیلوبا در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن تحت درمان با رسپریدون و بی پریدین انجام گردید. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی روی ۶۰ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن تحت درمان با رسپریدون بستری در بیمارستان سینای جونقان شهرکرد در سال های ۸۹-۱۳۸۸ انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل قرص رسپریدون با دوز ۲ میلی گرم ۳ بار در روز به همراه قرص بی پریدین با دوز ۲ میلی گرم ۲ بار در روز به مدت ۱۲ هفته دریافت نمودند. گروه مداخله قرص رسپریدون با دوز ۲ میلی گرم ۳ بار در روز، قرص بی پریدین با دوز ۲ میلی گرم ۲ بار در روز به همراه قرص جینکوبیلوبا با دوز ۸۰ میلی گرم ۳ بار در روز به مدت ۱۲ هفته دریافت نمودند. قبل از انجام مداخله، انتهای هفته های ششم و دوازدهم بعد از انجام مداخله پرسشنامه علایم مثبت و منفی اندرسون تکمیل گردید. علائم مثبت شامل توهمات، هذیان ها، رفتارهای عجیب و غریب و اختلالات تفکر و علایم منفی شامل سطحی یا کندشدن عاطفه، ناگویی، بی ارادگی - بی تفاوتی، عدم لذت، بی تفاوتی اجتماعی و بی توجهی بود داده ها با استفاده از student t-test مقایسه شد. یافته ها : میانگین نمرات کسب شده پس از ۱۲ هفته در خصوص علائم مثبت در گروه های مداخله ۲.۱+-۵۵.۷ و در کنترل ۲.۳+-۷۴.۴ تعیین گردید (P<۰.۰۵). این میزان در علائم منفی در گروه های مداخله ۱.۳+-۶۳ و کنترل ۱.۸+-۶۹.۳ پس از ۱۲ هفته تعیین گردید (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان دهنده اثربخشی بیشتر درمان ترکیبی جینکوبیلوبا و رسپریدون در بهبود وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن در مقایسه با درمان این بیماران با رسپریدون به تنهایی می باشد.

Authors

مسعود نیک فرجام

Assistant Professor, Department of Psychiatry, Medical Plants Research Center, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran

ایرج گودرزی

Assistant Professor, Department of Psychiatry, Medical Plants Research Center, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran

شفیقه پارسایی ارشد

General physician, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran

ندا پروین

Academic Instructor, Psychiatric Nursing, Medical Plants Research Center, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran

فرانک صفدری ده چشمه

Academic Instructor, Department of Midwifery, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, Iran