مقایسه اثر اسپلینت های دورسال و کوکاپ مچ دست بر سندرم تونل کارپال براساس یافته های الکترو دیاگنوزیس حسی عصب مدین

زمینه و هدف : سندرم تونل کارپال یکی از شایع ترین نوروپاتی های اندام فوقانی است که در اثر گیرافتادن عصب مدین در مچ ایجاد می شود. این مطالعه به منظور مقایسه اثر اسپلینت های دورسال و کوکاپ مچ دست بر سندرم تونل کارپال براساس یافته های الکترودیاگنوزیس حسی عصب مدین انجام شد. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی روی ۲۲ زن مبتلا به سندرم تونل کارپال خفیف یا متوسط که به مرکز پزشکی امین اصفهان طی بهمن ماه سال ۱۳۸۷ لغایت شهریور ماه سال ۱۳۸۸ مراجعه نمودند؛ انجام شد. بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال درمان نشده که با انجام تست های الکترودیاگنوزتیک، مبتلا به نوع خفیف یا متوسط شناخته شدند؛ به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه (۱۲ نفر) اسپیلنت دورسال مچ دست و گروه دیگر (۱۰ نفر) اسپیلنت کوکاپ مچ دست (هر دو در وضعیت نوترال مچ) را استفاده نمودند. بیماران یک بار قبل از مداخله درمانی و بار دیگر به فاصله زمانی چهارهفته پس از مداخله درمانی؛ مورد ارزیابی توسط تست های الکترودیاگنوزتیک قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل تاخیر هدایت حسی دیستال عصب مدین، آمپلیتود و سرعت هدایت عصب حسی بود. داده های توسط آزمون های کولموگروف اسمیرونوف، t مستقل و t زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : نتایج به دست آمده نشان داد که متغیرهای هدایت عصب حسی مدین در هر دو گروه کوکاپ و دورسال پس از مداخله چهار هفته ای بهبود قابل ملاحظه ای داشته است (P<۰.۰۵). همچنین مقایسه متغیرهای الکترودیاگنوزیس حسی بین دو گروه پس از چهارهفته اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که به لحاظ علائم الکترودیاگنوزیس حسی عصب مدین، اسپلینت دورسال مچ دست نسبت به اسپلینت کوکاپ مرسوم تاثیر بیشتری در بهبود علائم سندرم تونل کارپال دارد.

Keywords:

Carpal tunnel syndrome , Dorsal wrist splint , Nerve conduction study , سندرم تونل کارپال , اسپیلنت دورسال مچ دست , اسپیلنت کوکاپ مچ دست , سرعت هدایت عصبی