ورود
مقالات فارسیISIکنفرانسهاژورنالها

میزان هموسیستئین و HsCRP در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک و ارتباط آن با عوامل خطر قلبی – عروقی و فعالیت بیماری

Publish place: Journal of Gorgan University of Medical Sciences، Vol: 13، Issue: 1
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 65

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:
https://civilica.com/doc/1724270

شناسه ملی سند علمی:

JR_GOUMS-13-1_007

تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402

Abstract:

زمینه و هدف : لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری التهابی چند سیستمی با علت ناشناخته می باشد. در بیماران مبتلا به لوپوس بیماری قلبی و عروقی علت اصلی افزایش مرگ و میر و ناتوانی محسوب می شود. HsCRP یک عامل التهابی تحت بالینی بوده و نقش یک عامل پیش آگهی کننده غیروابسته برای آترواسکلروزیس را در این بیماران ایفا می کند و افزایش هموسیستئین نیز می تواند باعث بیماری عروق کاروتید و انفارکتوس قلب و ترومبوز وریدهای عمقی شود. این مطالعه به منظور تعیین میزان هموسیستئین و HsCRP در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک و ارتباط آن با عوامل خطر قلبی و عروقی و فعالیت بیماری انجام گردید. روش بررسی : این مطالعه مورد شاهدی روی ۶۰ بیمار (۵۵ زن و ۵ مرد) مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک مراجعه کننده به کلینیک فوق تخصصی روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و ۳۰ فرد سالم (۲۶ زن و ۴ مرد) طی سال های ۸۷-۱۳۸۶ انجام شد. میزان هموسیستئین و HsCRP اندازه گیری شد. میزان LDL ، تری گلیسیرید، پرفشاری خون و نمایه توده بدنی برای افراد مورد مطالعه تعیین گردید. فعالیت بیماری لوپوس اریتماتوز سیستمیک توسط فرم های SLEDAI ارزیابی شد و بیمارانی که اسکور بیشتر یا مساوی ۱۰ داشتند؛ به عنوان بیماری فعال درنظر گرفته شدند. یافته ها : متوسط سن در گروه مورد و شاهد به ترتیب ۱۰.۳±۲۸.۸ سال و ۹.۱۳±۳۳.۸ سال بود. میانگین HsCRP در گروه شاهد ۲.۱±۱.۵۸ میلی گرم در دسی لیتر در مقایسه با گروه مورد با میزان ۲.۴۲±۳ میلی گرم در دسی لیتر تعیین شد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. میانگین هموسیستئین در گروه شاهد ۱.۹۳±۱۲.۳ میکرومول در دسی لیتر در مقایسه با گروه مورد با میزان ۸.۱۳±۲۴ میکرمول در دسی لیتر تعیین گردید (P<۰.۰۰۱). بیماری غیرفعال در ۴۴بیمار (۷۳.۳%) و بیماری فعال در ۱۶ بیمار (۲۶.۸%) دیده شد. فعالیت بیماری SLE بر مبنای متوسط Score SLEDAI معادل ۱۵.۳۷ بود و رابطه خطی معنی داری بین میزان هموسیستئین و HsCRP با فعالیت بیماری SLE یافت نشد. میزان LDL ، تری گلیسیرید و پرفشاری خون از گروه مورد از عوامل خطر قلبی و عروقی با هموسیستئین ارتباط آماری معنی داری داشت (P<۰.۰۵). HsCRP با BMI و افزایش تری گلیسیرید ارتباط آماری معنی داری داشت (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که ارتباط خطی معنی داری بین میزان هموسیستئین و HsCRP با فعالیت بیماری SLE وجود نداشت؛ اما بین عوامل خطر قلبی و عروقی با هموسیستئین و HsCRP ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.

Keywords:

Authors

سیما صدیقی

Assistant Professor, Department of Internal Medicine, Golestan University of Medical Sicneces, Gorgan, Iran

سمیه سدنی

General Physician, Clinical Research Center, Golestan University of Medical Sicneces, Gorgan, Iran

زهرا رضایی یزدی

Associate Professor, Department of Rheumatology, Mashhad University of Medical Sicneces, Mashhad, Iran

محمدرضا هاتف

Associate Professor, Department of Rheumatology, Mashhad University of Medical Sicneces, Mashhad, Iran

جلیل توکلی افشار

Associate Professor, Department of Rheumatology, Mashhad University of Medical Sicneces, Mashhad, Iran

محمودرضا آذرپژوه

Assistant Professor, Department of Neurology, Mashhad University of Medical Sicnece, Mashhad, Iran

مهرداد آقایی

Assistant Professor, Department of Internal Medicine, Golestan University of Medical Sicneces, Gorgan, Iran

حبیب الله اسماعیلی

Epidemiologist, Mashhad University of Medical Sicnece, Mashhad, Iran