اثر بتامتازون تزریقی در هفته های ۳۵ و ۳۶ بارداری در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان متولد شده : کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه کور

زمینه و هدف : سندرم زجر تنفسی نوزادان مهم ترین مشکل ریوی نوزادان است. هرچند مطالعات مختلفی اثربخشی کورتیکواستروئید در سنین حاملگی کمتر از ۳۴ هفته را نشان داده اند؛ ولی تاثیر این مداخلات در بارداری های بالاتر از هفته ۳۴، هنوز مورد بحث است. این مطالعه به منظور تعیین اثر بتامتازون تزریقی قبل از زایمان در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان متولد شده در هفته های ۳۵ و ۳۶ بارداری انجام شد. روش بررسی : این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور روی ۲۰۰ زن در معرض خطر زایمان پره ترم با سن بارداری ۳۵ تا ۳۶ هفته مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی بعثت سنندج طی سال های ۸۷-۱۳۸۶ انجام شد. ۱۰۰ نفر از افراد به صورت تصادفی در گروه درمان با بتامتازون به مقدار ۱۲ میلی گرم در ۲ دوز داخل عضله به فاصله ۲۴ ساعت و ۱۰۰ نفر نیز به صورت تصادفی نرمال سالین به مقدار یک سی سی دریافت کردند. اطلاعات مورد نیاز شامل سن مادر، جنس و وزن نوزاد و ابتلا به سندرم زجر تنفسی و نیاز به بستری نوزادان جمع آوری گردید. از آزمون های کای اسکوئر، فیشر، تی مستقل و من ویتنی برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها : تفاوت معنی داری در سن مادر، وزن و جنس نوزادان در دو گروه مشاهده نشد. تعداد موارد سندرم زجر تنفسی در گروه مداخله ۸ مورد (۸درصد) و در گروه دارونما ۲۰ مورد (۲۰درصد) بود (P=۰.۰۱). نیاز به بستری در گروه مداخله و گروه دارونما به ترتیب ۱۶ (۱۶درصد) و ۲۸ (۲۸درصد) تعیین شد (P=۰.۰۴). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که تزریق بتامتازون به مقدار ۱۲ میلی گرم در ۲ دوز به فاصله ۲۴ ساعت در هفته های ۳۶-۳۵ بارداری به طور معنی داری موارد سندرم زجر تنفسی در نوزادان را کاهش می دهد.

Keywords:

Corticosteroids , Respiratory distress syndrome , Preterm labor , سندرم زجر تنفسی نوزاد , بتامتازون , زایمان زودرس