اثر ویتامین D به عنوان مکمل داروئی در سیر درمان بیماران مبتلا به سل ریوی

زمینه و هدف : ویتامین D درپاسخ ایمنی بر علیه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس دخالت دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ویتامین D به عنوان مکمل داروئی در سیر درمان بیماران مبتلا به سل ریوی انجام شد. روش بررسی : این کارآزمائی بالینی روی ۹۶ بیمار مبتلا به سل ریوی که از نظر گروه سنی و جنس همسان سازی شده بودند؛ در شهرستان اهواز طی سال های ۸۸-۱۳۸۷ انجام شد. بیماران سن۱۸ سال یا بالاتر داشتند و در آنان آزمایش خلط از نظر باسیل اسیدفست (AFB) مثبت بود. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله تحت درمان استاندارد ضدسل (۶ماهه) به همراه ویتامینD ، ۸۰۰ واحد در روز- و گروه شاهد فقط تحت درمان استاندارد ضدسل قرار گرفتند. آزمایش خلط بیماران از نظر AFB در پایان ماه های اول ، دوم ، سوم ، چهارم و ششم پیگیری شد. داده ها در نرم افزار SPSS-۱۶ و با استفاده از آمار توصیفی وآزمون تی و کای دو و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میانگین سنی بیماران در گروه های مداخله و شاهد به ترتیب ۱۷.۸±۳۹.۱ و ۱۷.۶±۳۸.۳ سال بود. میزان کلی بهبودی در گروه مداخله و شاهد به ترتیب ۹۳.۸ درصد و ۹۵.۸ درصد بود که تفاوت معنی داری نداشتند. میزان خلط منفی در گروه مداخله در پایان ماه های اول، دوم ، سوم ، چهارم و ششم به ترتیب ۶۶.۷ درصد ، ۷۸.۵ درصد، ۹۳.۸ درصد ، ۹۳.۸ درصد و ۹۳.۸ درصد و در شاهدها به ترتیب ۳۵.۴ درصد ، ۶۶.۷ درصد، ۹۱.۷ درصد ، ۹۵.۸ درصد و ۹۵.۸ درصد بود. اختلاف بین دو گروه در پایان ماه اول و در پایان ماه دوم معنی دار بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که ویتامین D به عنوان مکمل درمان ضدسل باعث بهبود نتیجه کلی درمان نمی شود؛ ولی سبب تسریع در پاک شدن بیماران از باسیل سل می شود.

Keywords:

Vitamin D , Pulmonary tuberculosis , Anti TB chemotherapy , Ahvaz , ویتامین D , سل ریوی , مایکوباکتریوم توبرکلوزیس , درمان ضد سل , اهواز