اثر ضد باکتریایی عصاره های شاهتره ، بن سرخ ، شنگ ، شمشاد اناری و دو گونه آویشن بومی لرستان

زمینه و هدف : امروزه منابع گیاهی به عنوان جانشین مواد شیمیایی در داروها و موادغذایی مورد توجه روزافزون قرار گرفته و یافتن اثر ضدمیکروبی گیاهانی که قرن ها به طور سنتی مصرف خوراکی و دارویی شده اند، از اولویت بیشتری برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین اثرات ضدباکتریایی عصاره های چهار گونه گیاه خوراکی بن سرخ ، شنگ ، شاهتره ، دو گونه آویشن و شمشاد اناری روی شش باکتری شاخص گرم مثبت و منفی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه in vitro در پژوهشکده گیاهان دارویی دانشگاه علوم پزشکی لرستان طی سال ۱۳۸۴ انجام گرفت. پودر گیاهان در سایه خشک و در هگزان حل شد. پس از طی چند مرحله صاف و تبخیر نمودن ماده غلیظی به دست آمد که در بافر فسفات حل و استفاده شد. آزمایش باکتری شناسی به روش برات میکرو دایلوشن و دیسک دیفیوژن انجام گرفت و حداقل غلظت مهار کنندگی MIC و کشندگی MBC باکتریایی عصاره ها مشخص و با کنترل آنتی بیوتیک مقایسه گردید. یافته ها : عصاره شاهتره در غلظت micro g/ml ۴۷۰ از رشد اشرشیاکلی جلوگیری نمود. به روش دیسک دیفیوژن ها ۱۱ میلی متر هاله عدم رشد در اطراف دیسک شاهتره مشاهده شد. عصاره شمشاد اناری بر ضد استاف ارئوس micro g/ml ۳۲۰= MIC اثر باکتریواستاتیکی و در غلظت micro g/ml ۸۰= MBC اثر باکتریوسیدی نشان داد. عصاره آویشن الیگودرز در غلظت micro g/ml ۲۳۵ =MIC بر استاف ارئوس موثر بود. هاله عدم رشد اشرشیاکلی در اطراف دیسک این آویشن به قطر ۱۶ میلی متر مشاهده شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که عصاره شاهتره ، شمشاد اناری و آویشن دارای اثرات ضدمیکروبی بوده و کاربرد آنها در صنایع دارویی، بهداشتی و غذایی توصیه می گردد.

Keywords:

Antibacterial , Medicinal plants , Thymus eriocalyx , عصاره گیاهی , داروهای گیاهی , آنتی باکتریال , آویشن , شاهتره