«بررسی تمثیلات مشترک میان مثنوی های عطار و مثنوی معنوی مولوی»
Publish place: Mysticism in Persian literature، Vol: 5، Issue: 19
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 72
This Paper With 26 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ERFAN-5-19_003
تاریخ نمایه سازی: 26 مرداد 1402
Abstract:
«تمثیل» یکی از شیوه های بیانی است که از دیرباز برای تبیین و تفهیم آموزههای دینی، اخلاقی، عرفانی و ... در جامعه انسانی به کار رفته است. بزرگان ادب عرفانی ما نیز، از جمله سنایی، عطار، مولوی و ... از این شگرد برجسته در تفهیم اصول عرفانی و اندیشههای متعالی خود بهره بردهاند و نکات ظریف و عالی غیر محسوس را به زبانی ساده و محسوس برای مخاطبان و خوانندگان آثار خود باز گفتهاند.
مقاله حاضر ضمن تعریف و کاربرد «تمثیل» از دیدگاههای دینی، ادبی، بلاغی و خطابی، به بررسی تمثیلات مشترک میان عطار و مولانا و شباهتها و تفاوتهای میان آنها میپردازد و این نکته را آشکار میسازد که مولانا ضمن ارادت و انس با عطار و آثارش، گاه دگرگونیهایی در این تمثیلات ایجاد کرده و با بیانی نزدیکتر به زبان مردم، این تمثیلات را پروده و به کار برده است.
Keywords:
Authors