رابطه فضای اخلاقی سازمان با اخلاق آموزشی؛ نقش میانجی گری توسعه حرفه ای

زمینه: فضای اخلاقی جزو مهمی از فضا یا فرهنگ سازمانی است که هم کارکنان سازمان و هم بازده کاری آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فضای اخلاقی سازمان با اخلاق آموزشی با نقش میانجی گری توسعه حرفه ای انجام شده است. روش: روش تحقیق، توصیفی - همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه می باشد. ۲۴۵ نفر به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از سه پرسشنامه فضای اخلاقی، اخلاق آموزشی و توسعه حرفه ای استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و برای تعیین میزان و قدرت توان تاثیر فضای اخلاقی و توسعه حرفه ای بر اخلاق آموزشی از مدل یابی معادلات ساختاری بر اساس نرم افزار آماری LISREL استفاده شد. یافته ها: نتایج معادلات ساختاری نشان داد که: بین فضای اخلاقی با اخلاق آموزشی (۶۳/۰) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. رابطه این متغیر با توسعه حرفه ای نیز (۸۲/۰) مثبت و معنی دار می باشد. رابطه بین توسعه حرفه ای با اخلاق آموزشی (۰۸/۰-) معنی دار نمی باشد. همچنین رابطه بین فضای اخلاقی با اخلاق آموزشی با نقش میانجی توسعه حرفه ای (۰۶/۰-) معنی دار نمی باشد. نتیجه گیری: توجه به فضای اخلاقی سازمان می تواند یکی از راهبردهای اساسی جهت رشد اخلاق آموزشی اعضای هیات علمی در دانشگاه باشد.

Keywords:

Ethical Climate , Ethic Teaching , Professional Development. , فضای اخلاقی , اخلاق آموزشی , توسعه حرفه ای