رابطه جو اخلاقی سازمانی با بهزیستی روانشناختی، تعهد سازمانی، استرس شغلی و قصد ترک شغل: نقش تعدیل کننده خود ارزشیابی های محوری

زمینه: امروزه رعایت اخلاق و حفظ ارزش­های اخلاقی یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر نگرش­ها و رفتارهای کارکنان در محیط کار است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه جواخلاقی با بهزیستی روانشناختی، تعهد سازمانی، استرس شغلی و قصد ترک شغل با توجه به نقش تعدیل کننده خودارزشیابی های محوری به انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمامی کارکنان شرکت ملی نفت ایران تشکیل بود. شرکت کنندگان در پژوهش ۲۷۰ نفر بودند که با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای از جامعه مذکور انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های جواخلاقی، خودارزشیابی محوری، بهزیستی روانشناختی، تعهد سازمانی، استرس نقش و قصد ترک شغل بود. داده­ها با استفاده از همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسله مراتبی تعدیلی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاکی از وجود روابط ساده بین جو اخلاقی با بهزیستی روانشناختی، تعهد سازمانی، استرس شغلی و قصد ترک شغل بودند. همچنین، یافته های تحلیل رگرسیون تعدیلی، نقش تعدیل گر خودارزشیابی های محوری را در این روابط مورد تایید قرار دادند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان دادند که؛ حاکم بودن جو اخلاقی در سازمان پیامدهای مهمی برای افراد و سازمان ها در پی دارد. بنابراین، سازمان­ها می­توانند با ایجاد چنین جوی در محیط کار باعث بروز پیامدهای مثبت فردی و سازمانی و در نتیجه افزایش بهره وری سازمان شوند.

رابطه جو اخلاقی سازمانی با بهزیستی روانشناختی، تعهد سازمانی، استرس شغلی و قصد ترک شغل: نقش تعدیل کننده خود ارزشیابی های محوری Keywords:

Core Self Evaluation , Ethical Climate , Job Stress , Organization Commitment , Psychology Wellbeing , استرس شغلی , بهزیستی روانشناختی , تعهد سازمانی , جو اخلاقی , خودارزشیابی های محوری