ظرفیت های اخلاقی فناوری: بازخوانی منافع طرح دورکاری در پیوند با مسئولیت اجتماعی سازمان ها

زمینه: فناوری یکی از شاخص ترین ویژگی های این عصر است. مساله ای که در نوشتار حاضر مورد توجه قرار گرفته است ضرورت مسئولیت پذیری در برابر فناوری و استفاده از ظرفیت های آن برای خلق نیروها و کنش های اخلاقی و ارزشی است. هدف مقاله حاضر آن است که از طریق بررسی برخی ظرفیت های زیستی و اجتماعی طرح کار از راه دور و پیوندزدن این ظرفیت ها با مسئولیت اجتماعی و محیطی سازمان ها، ضرورت به کارگیری و پیاده سازی این ترتیب کاری جدید را از یک دیدگاه اخلاقی آشکار سازد. نتیجه گیری: بررسی ها نشان می دهند که؛ ظرفیت های کلان طرح «کار از راه دور» به عنوان یک ترتیب کاری جدید و مبتنی بر فناوری، منطبق با ابعاد مسئولیت اجتماعی و محیطی سازمان ها است. از این رو می توان نتیجه گرفت که سازمان ها می توانند با به کارگیری طرح دورکاری و بهره گیری از ظرفیت های آن بخشی از تعهدات اخلاقی خود را در برابر جامعه پاسخ داده و از این طریق به «توسعه پایدار» آن کمک کنند. بنابراین، سازمان اجرا کننده طرح دورکاری، یک سازمان مسئولیت پذیر (اخلاق مدار) و به تبع آن یک سازمان پایدار است، سازمانی که علاوه بر سودآوری، منافع زمین و مردم را نیز در نظر می گیرد.

Keywords:

Technology , Telework , Ethics , Social Responsibility , فناوری , دورکاری , اخلاق , مسئولیت اجتماعی