شاخص های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری: دیدگاه اساتید بالینی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: علی رغم اهمیت ارزشیابی صلاحیت بالینی در برنامه آموزش پرستاری، هنوز بر سر ویژگی های مطلوب (شاخص های) روش های ارزشیابی صلاحیت بالینی توافق وجود ندارد. لذا هدف از این مطالعه شناسایی شاخص های ارزشیابی صلاحیت بالینی و نیز بررسی دیدگاه اساتید بالینی در مورد آنها است. روش ها: این مطالعه با بهره گیری از روش ترکیبی (Mixed method) در سه مرحله متوالی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. ابتدا شاخص های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری با استفاده از منابع مختلف کتابخانه ای و بانک های اطلاعات گردآوری شد. در مرحله دوم ضمن مشارکت نمونه ای هدف مند از ۲۳ مشارکت کننده (۱۷ نفر از دانشجویان پرستاری، ۴ نفر از اساتید بالینی و نیز ۲ نفر از کارکنان حرفه ای پرستاری)، شاخص های به دست آمده ویرایش، تکمیل و طبقه بندی شدند. نهایتا با بهره گیری از روش سرشماری و استفاده از پرسشنامه با لیکرت ۴ نقطه ای ، دیدگاه ۴۷ نفر از اساتید بالینی پرستاری به شاخص ها مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تحلیل اطلاعات از روش تجزیه و تحلیل کیفی و آمار توصیفی استفاده شد. نتایج: حاصل تحلیل داده های کیفی، شناسایی ۵ طبقه اصلی و ۴۴ زیر طبقه از شاخص ها (ویژگی های مطلوب) روش های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری بود، که عبارتند از ویژگی های مطلوب زمینه/ شرایط ارزشیابی، محتوای ارزشیابی، فرآیند ارزشیابی، روش نمره دهی و پیامد ارزشیابی. میانگین امتیاز دیدگاه اساتید بالینی پرستاری در مورد اهمیت و قابلیت دستیابی به هر یک از شاخص ها توصیف شده به ترتیب بیش ترین و کم ترین میانگین (انحراف معیار) مربوط به شاخص های "پیوند دادن آموزش نظری به آموزش بالینی" و "بهره گیری از فن آوری های نوین" به ترتیب شامل ۴۹/۰±۸۱/۳ و ۹/۰±۷۴/۲ بودند. نتیجه گیری: این مطالعه، شاخص های مهمی از ارزشیابی صلاحیت بالینی پرستاری را نشان می دهد که با توجه به موافقت بالای اساتید بالینی پرستاری به اهمیت آنها، می توان برای ارتقای روش های ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری مورد استفاده قرار داد.

Keywords:

Clinical competency , evaluation , nursing , clinical evaluation. , صلاحیت بالینی , ارزشیابی , پرستاری , ارزشیابی بالینی