گرایش به تفکر انتقادی و ارتباط آن با عزت نفس در دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی

مقدمه: تفکر انتقادی جزء ضروری تصمیم گیری بالینی و صلاحیت حرفه ای است. ویژگی های فردی از عوامل تاثیرگذار در رشد و توسعه تفکر انتقادی دانشجویان است. از طرف دیگر، یکی از ویژگی های شخصیت بهنجار تاثیرگذار، برخورداری از عزت نفس است. هدف این مطالعه بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی و ارتباط آن با عزت نفس در دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بود. روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی با تعداد ۲۲۵ نفر از دانشجویان پزشکی دوره پیش بالینی و بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال ۱۳۹۰ بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ترجمه شده تمایل به تفکر انتقادی کالیفرنیا و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت بود. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون کای دو و تی مستقل انجام گرفت. نتایج: میانگین نمره تمایل به تفکر انتقادی در دانشجویان مورد مطالعه ۸۷/۲۸±۹۹/۲۱۲ ( از حداکثر ۴۲۰) بود. نمره تمایل به تفکر انتقادی ۱۲۰ نفر (۳/۵۳%) از دانشجویان مورد مطالعه در حد متزلزل، ۱۰۲ نفر(۳/۴۵%)، در محدوده منفی و ۳ نفر(۴/۱%)، در محدوده مثبت بود. یافته ها بیانگر همبستگی مثبت مستقیم بین نمره تمایل به تفکر انتقادی با عزت نفس بود (۴۲۹/۰r=، ۰۰۱/۰=p). همچنین بین تعلق به دو گروه با نمره عزت نفس پایین و عزت نفس بالا با داشتن تمایل مثبت، متزلزل و منفی به تفکر انتقادی رابطه معناداری وجود داشت (۹/۲۵=χ۲، ۰۰۰۱/۰p=). نتیجه گیری: دانشجویان با عزت نفس بالاتر، از گرایش به تفکر انتقادی مطلوب تری برخوردارند و ارتباط مستقیم و مثبتی بین این دو ویژگی وجود داشت. لازم است اعضای هیات علمی، عزت نفس کافی برای انجام قضاوت و تصمیم گیری در شرایط مختلف بالینی را در دانشجویان ایجاد نمایند.

Keywords:

Critical Thinking , Self-Esteem , Medical Students , Pre-clinical Education , Clinical Education , تفکر انتقادی , عزت نفس , دانشجویان پزشکی , آموزش پیش بالینی , آموزش بالینی