تاثیر آموزش بر میزان رعایت اصول تشخیص نویسی در دستیاران دانشگاه علوم پزشکی کاشان

مقدمه: بررسی ها نشان می دهد که به کارگیری مداخلات متفاوت مانند آموزش می تواند در بهبود میزان مستند سازی و کاهش پرونده های ناقص موثر واقع گردد. از آنجا که پزشکان نقش کلیدی در مستند سازی پرونده پزشکی ایفا می کنند پژوهشگران بر آن شدند که تاثیر مداخله آموزشی را بر میزان رعایت اصول تشخیص نویسی دستیاران دانشگاه علوم پزشکی کاشان مورد ارزیابی قرار دهند. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در سال ۱۳۸۹ بر روی ۱۹ دستیار تخصصی (داخلی، جراحی و زنان و زایمان) دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام شد. در یک کارگاه ۵ ساعته اصول تشخیص نویسی پرونده های پزشکی در حوزه بیماری های جراحی، زایمان و داخلی به دستیاران آموزش داده شد. به ازای گروه های مختلف دستیاران، ۵ پرونده پزشکی در دو دوره قبل و بعد از مداخله بر اساس چک لیستی، طبق اصول ثبت اطلاعات تشخیصی در گروه های مختلف دستیاران، مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون t-test و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: بر اساس نتایج مطالعه وضعیت ثبت تشخیص های زایمان با اجرای مداخله آموزشی تغییری نداشته است همچنین وضعیت ثبت علت زمینه ای و تظاهرات بالینی توسط دستیاران تخصصی داخلی و جراحی قبل و بعد از آموزش نیز تفاوت معناداری نشان نداد (۲۸۵/۰p=) و (۵۸۴/۰p=). بنابراین وضعیت ثبت تشخیص های سه گروه دستیاران داخلی، جراحی و زنان و زایمان قبل و بعد از مداخله آموزشی تغییر قابل توجهی را نشان نمی دهد. نتیجه گیری: اجرای مکانیسم آموزشی در قالب کارگاه به تنهایی تاثیری بر ارتقای اصول تشخیص نویسی در پرونده های پزشکی توسط دستیاران ندارد. با توجه به این نتیجه این مطالعه و نتایجی که از سایر مطالعات بدست آمده است برای داشتن یک پرونده پزشکی کامل، صحیح و با کیفیت باید راهکارهای موثرتر از جمله همکاری سه مولفه اصلی مدیریت، متخصصان مدیریت اطلاعات بهداشتی درمانی و ارائه دهندگان مراقبت در نظر گرفته شود. بنابراین بر نظارت بر رعایت موازین به موازات آموزش تاکید می گردد.

Keywords:

Diagnosis Writing , Medical record , Medical records departments , Documentation , Education , Residency Training , Performance Change , تشخیص نویسی , مدارک پزشکی , اصول مستندسازی , آموزش , دستیاران تخصصی , تغییر عملکرد