یادگیری فعال، راه کاری جهت کاهش فاصله تئوری تا عمل درآموزش بالینی

مقدمه: فاصله تئوری تا عمل یکی از مشکلات اساسی در رشته های بالینی است که در جهت رفع آن راه کارهای زیادی ارائه شده است. در این مقاله سعی شده یادگیری فعال که یکی از این راه کارهاست مورد بررسی قرار گیرد. روش ها: مقاله حاضر نوعی مقاله مروری است که با جستجوی منابع کتابخانه ای و بانک های اطلاعات علمی و با استفاده از موتورهای جستجوگر در مقالات منتشر شده در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ انجام گردیده است. نتایج: از بین مقالات و منابع تعداد ۳۶ مقاله و منبع که ارتباط بیشتری با یادگیری فعال به عنوان راه کار کاهش فاصله تئوری تا عمل داشتند انتخاب گردید و در این مقاله روش هایی که در منابع فارسی کمتر به آنها پرداخته شده بود مورد توجه قرار گرفت. نتیجه گیری: از آنجایی که بیشتر روش های آموزش فعال به خصوص روش های یادگیری مبتنی بر تکلیف، یادگیری مبتنی بر عملکرد که فراگیر را درجریان یادگیری مشارکت داده و او را برای عمق بخشیدن به یادگیری خودتوانا می سازد، در رفع این فاصله موثر هستند و از این روش ها در آموزش پرستاری در کشور ما کمتر استفاده می گردد، لذا در این مقاله سعی بر آن بوده که این روش ها و چگونگی استفاده از آنها شرح داده شود.

Keywords:

Theory-Practice Gap , Task-based Learning , Practice-based Learning , Performance- based Learning , Nursing , Clinical teaching , Active learning , فاصله تئوری- عمل , یادگیری مبتنی بر تکلیف , یادگیری مبتنی بر تمرین , آموزش بالینی , آموزش فعال.