تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: مطالعات زیادی در زمینه محیط آموزش بالینی دانشجویان پزشکی و مشکلات مربوط به آن انجام شده است، اما تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی کمتر به عنوان یک کل مورد توجه قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف جستجو، توصیف و تفسیر درک دانشجویان پزشکی از یادگیری بالینی، و در نهایت، به دست آوردن بینش عمیق تر در مورد تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی انجام شد. روش ها: برای هدایت این پژوهش از رویکرد پدیدارشناسی استفاده شد. بیست نفر از دانشجویان پزشکی به صورت دو گروه متمرکز تا رسیدن به اشباع مصاحبه شدند، داده های به دست آمده از این مصاحبه ها به صورت مکتوب درآمد و با استفاده از روش ون منن مورد تجزیه و تحلیل توصیفی تفسیری قرار گرفت. نتایج: یازده مضمون از یافته ها ظهور یافت که می توانند تجربه یادگیری بالینی دانشجویان پزشکی را به تصویر کشند. این مضامین عبارتند از: ماهیت یادگیری بالینی، متعلق به گروه پزشکی نبودن، نگرانی و اضطراب ناشی از برنامه، ارتباط بین یادگیرنده و یاددهنده، متفاوت بودن بسترها و منابع یادگیری بالینی، تبدیل توانایی های بالقوه به بالفعل، یافتن خود در محیط بالینی، جنبه های جذاب تجربه بالینی، تضاد بین کار و یادگیری، وابستگی، و آینده نگری نداشتن یادگیری بالینی. نتیجه گیری: هر چند پدیده تجربه یادگیری بالینی، یک پدیده پیچیده است ولی مطالعه حاضر عناصر و اجزاء عمده آن را آشکار نمود و نشان داد که یادگیری بالینی، دانشجویان را به سمت تبدیل شدن به فردی حرفه ای در پزشکی سوق می دهد. به کارگیری یافته ها و انجام پژوهش در زمینه مضامین ظاهر شده به منظور بررسی میزان مشکلات توصیه می شود.

Keywords:

phenomenology , clinical setting , clinical learning. , پدیده شناسی , محیط یادگیری بالینی , یادگیری بالینی