نظرات مدرسین بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در مورد ارزشیابی بالینی با ساختار عینی

مقدمه: آزمون OSCE روش مناسبی برای ارزشیابی صلاحیت بالینی دانشجویان می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین نظرات مدرسان بالینی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در زمینه ارزشیابی بالینی به روش OSCE صورت گرفته است. روش ها: در این پژوهش توصیفی، کل اساتید بالینی پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری و مامایی و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمان جامعه مورد مطالعه بودند (۲۶۶ نفر). میزان پاسخ دهی ۴/۷۴ درصد بود. اطلاعات از طریق پرسشنامه پژوهشگر ساخته در ۵ حیطه فرهنگی، امکانات، دانش فنی، زمان و ویژگی های آزمون جمع آوری شد. داده ها با استفاده از شاخص های پراکندگی و مرکزی بیان گردید و با آزمون های آماری t، ANOVA و ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از ۱۹۸ نفر شرکت کننده در پژوهش، بیش از نیمی از آنها مذکر (۱/۵۵ درصد) با میانگین سنی ۰۷/۴±۸/۴۱ بودند. بیشترین رتبه علمی را استادیاری، رشته تحصیلی را پزشکی و میزان تحصیلات (PhD، متخصص و فوق تخصص) تشکیل دادند. بیشترین موافقت مربوط به حیطه امکانات اجرایی (۵۲۶/۲±۹/۱۴) و کمترین موافقت مربوط به حیطه دانش فنی اجرایی (۷۷/۲±۹۱/۸) بود. بین نظرات مدرسان بر اساس متغیرهای میزان تحصیلات، رشته تحصیلی، رتبه علمی، سابقه آموزش و خدمت بالینی اختلاف آماری معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش، اگرچه موانع و مشکلاتی برای اجرای آزمون OSCE بویژه از نظر امکانات و وقت گیربودن این روش وجود دارد، اما به علت مزایا و ویژگی های خاص این روش در ارزیابی مهارت های بالینی، این مشکلات و نقاط ضعف قابل چشم پوشی بوده و توسعه این روش و بکارگیری آن از طریق ایجاد بستر مناسب و رفع موانع اجرایی در همه گروه های آموزشی قابل توصیه است.

Keywords:

Barriers , Clinical evaluation , Objective Structure Clinical Examination , Viewpoints , Clinical teachers. , موانع , ارزشیابی بالینی , آزمون بالینی با ساختار عینی , نظرات , مدرسان بالینی