مقایسه تاثیر تدریس به روش سخنرانی و مباحثه بر میزان یادگیری و رضایت دانشجویان

مقدمه: لزوم تجدید نظر در روش های سنتی تدریس و استفاده از روش های نوین و فعال یادگیری، از سوی سیستم های آموزشی احساس شده و کاربرد این روش ها در علوم مختلف متداول شده است. پژوهش حاضر، به منظور مقایسه تاثیر دو روش سخنرانی و مباحثه بر میزان یادگیری و رضایت دانشجویان طراحی و اجرا گردید. روش ها: این پژوهش نیمه تجربی بر روی کلیه دانشجویان ترم سوم کارشناسی (۲۲ نفر) دانشکده پرستاری و مامایی یاسوج در نیم سال اول سال تحصیلی ۱۳۸۳ اجرا شد. دو واحد از درس بهداشت مادر و نوزاد (۱) براساس عناوین آموزشی در ۱۶ جلسه ۲ ساعته در طول ترم برنامه ریزی شد. برای تدریس، ۸ جلسه اول از روش سخنرانی و ۸ جلسه دوم از روش مباحثه استفاده گردید. بعد از پایان هر روش، آزمون چهار گزینه ای از دانشجویان به عمل آمد. ابزار سنجش میزان رضایت دانشجویان، پرسشنامه ای پایا و روا در مقیاس لیکرت بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری t و دقیق فیشر صورت گرفت. نتایج: میانگین نمره آزمون از روش سخنرانی با اختلاف معنی داری از نمره آزمون روش مباحثه کمتر بود. میانگین نمره رضایت کلی دانشجویان از روش سخنرانی و مباحثه اختلاف آماری معنی داری نداشت. میزان رضایت دانشجویان از دو روش تدریس در حیطه آزمون و ارزشیابی از مطالب درسی، اختلاف آماری معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: میزان یادگیری دانشجویان در روش مباحثه افزایش داشت. پیشنهاد می شود با بکارگیری روش های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیشتر دانشجویان با موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای یادگیری بیشتر آنان فراهم شود

Keywords:

Teaching method , Lecture , Discussion , Satisfaction , Learning , روش تدریس , سخنرانی , مباحثه , رضایت , یادگیری