راهکارهای آموزشی تاثیرگذار بر ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی های کشاورزی و روستایی استان تهران

هدف تحقیق حاضر، بررسی راهکارهای آموزشی تاثیرگذار بر ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی های تولید کشاورزی و روستایی استان تهران است. روش تحقیق از نوع همبستگی می باشد و به لحاظ گردآوری داده ها از نوع غیر آزمایشی (توصیفی) و بر مبنای هدف از نوع کاربردی است. ۶۹۵ نفر از مدیران و اعضای هیئت مدیره تعاونی های کشاورزی و روستایی استان تهران جامعه آماری را تشکیل می دهند که بر اساس فرمول کوکران ۱۲۸ نفر به عنوان نمونه از طریق روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شدند. روایی پرسشنامه با تایید استادان گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تعدادی از کارشناسان وزارت تعاون و سازمان تعاون روستایی به دست آمد و پایایی ابزار پژوهش نیز با انجام آزمون مقدماتی از طریق تکمیل ۳۰ پرسشنامه مورد تایید قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ برای بخش های مختلف بین ۹۸/۰-۸۷/۰ محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSSV۱۶ صورت گرفت. نتایج تحقیق حاکی از آن است که به نظر اکثر پاسخگویان تاثیر راهکارهای آموزشی بر ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی های تولید کشاورزی و روستایی در حد زیاد بود. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین راهکارهای آموزشی با ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی های کشاورزی و روستایی در سطح ۱ درصد رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین بین سن و سابقه عضویت با ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی های کشاورزی و روستایی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که راهکارهای بازدید از مراکز علمی - پژوهشی فعال در زمینه نوآوری در بخش کشاورزی و برگزاری دوره های آموزشی آشنایی با مدیریت نوآوری برای مدیران تعاونی ۴۵ درصد از تغییرات ارتقاء مدیریت نوآوری در تعاونی های تولید کشاورزی و روستایی را تبیین کرده است.

Keywords:

مدیریت نوآوری , تعاونی کشاورزی و روستایی , راهکارهای آموزشی