اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی برصمیمیت زناشویی زنان متاهل

چکیده: صمیمیت عنصری ترکیبی، چند بعدی، پویا، تکاملی و یک مهارت و هنر است که مستلزم کسب مهارت ها و انجام رفتارهای خاص است. صمیمیت همچنین مستلزم برقراری ارتباط سالم بین همسران و انتقال درست مفاهیم و پیام ها، درک با همدلی و مشارکت در احساسات، افکار و نیازهای یکدیگر است. بنابراین آموزش و اصلاح مهارت های ارتباطی ممکن است منجر به افزایش صمیمیت شود. هدف این پژوهش نیز بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر صمیمیت زناشویی زنان متاهل بود.نمونه پژوهش متشکل از۳۰ زن متاهل بود،  که نمره پایینی در آزمون به دست آورده بودند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش نیز یکی پرسشنامه صمیمیت زناشویی(اولیاء، ۱۳۸۵) بودکه نه بعد صمیمیت (صمیمیت عاطفی، عقلانی،  فیزیکی،  اجتماعی، ارتباطی، مذهبی، روان شناسی،  جنسی وکلی) را اندازه گیری می کرد، و دیگری برنامه آموزشی تدوین شده براساس نظریه میلر برای جلسات آموزشی گروه آزمایشی بود.نتایج پژوهش نشان داد که در گروه آزمایشی پس از ۸ جلسه آموزش، میزان نمره کل صمیمیت زناشویی و ابعاد آن تفاوت معناداری را نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد.یعنی آموزش مهارت های ارتباطی باعث افزایش صمیمیت و ابعاد آن در گروه آزمایشی شد. براساس یافته های پژوهش می توان پیشنهاد نمود که آموزش مهارت های ارتباطی در مراکز مشاوره برای خانواده ها می تواند مفید باشد.

Keywords:

آموزش مهارت های ارتباطی , صمیمیت زناشویی , زنان متاهل