بررسی مقایسهای تاثیر رازیانه و ژلوفن بر شدت درد دیسمنوره اولیه: مطالعه کارآزمایی بالینی
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 83
This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-21-7_005
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
Abstract:
مقدمه: دیسمنوره یا قاعدگی دردناک، یکی از شایع ترین اختلالات ژنیکولوژی است؛ به طوری که حدود ۷۰-۵۰% زنان از آن رنج میبرند. دیسمنوره اغلب با داروهای شیمیایی درمان میگردد. مطالعات نشان داده اند که تقریبا نیمی از جمعیت کشورهای صنعتی در حال حاضر از طب مکمل و درمان های جایگزین استفاده میکنند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسهای تاثیر رازیانه و ژلوفن بر شدت درد در دیسمنوره اولیه انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۹۵ بر روی ۷۲ نفر از دانشجویان ساکن خوابگاه های دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل انجام گرفت. مشارکت کنندگان مبتلا به دیسمنوره اولیه درجه ۲ و ۳ در دو گروه دریافت کننده رازیانه و گروه دریافت کننده ژلوفن قرار گرفتند. گروه رازیانه در ۳ روز اول پریود در هر سیکل افشره رازیانه را ۵-۳ قطره در آب یا چای ۳ بار در روز استفاده کردند و گروه ژلوفن کپسول را هر ۶ ساعت یک بار در ۳ روز اول پریود استفاده کردند. هر دو گروه به مدت سه سیکل متوالی از روش مورد نظر استفاده کردند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه معیار نمره گذاری چندبعدی کلامی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه ۱۷) و آزمونهای تی و کای اسکوئر استفاده شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافتهها: هر دو روش رازیانه و ژلوفن، موجب کاهش درد دیسمنوره اولیه از درد شدید و متوسط به خفیف یا عدم درد شد، اما در بهبود شدت درد دیسمنوره بعد از مصرف رازیانه و ژلوفن، در دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد (۰۵/۰
رازیانه و ژلوفن در کاهش شدت درد ناشی از دیسمنوره اولیه موثر بوده و کاهش درد در هر دو گروه به یک اندازه است. با توجه به شیوع بالای دیسمنوره در دختران، کاربرد رازیانه در تسکین دیسمنوره توصیه میشود.
Keywords:
Authors
رویا متولی
مربی گروه مامایی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
سمیرا شهباززادگان
استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :