بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در یکی از بیمارستان های شهر شیراز در سال ۱۳۹۴

مقدمه: توسعه فرهنگ ایمنی، عنصر اصلی بسیاری از برنامه های ایمنی بیمار در بیمارستان ها و مراکز درمانی به شمار می رود. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی فرهنگ ایمنی بیمار در یکی از بیمارستان های شهر شیراز بود.روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود که بر روی ۲۱۰ نفر از کارکنان بالینی یکی از بیمارستان های شهر شیراز انجام شد. ابزار پژوهش، ویرایش فارسی پرسش نامه اصلاح شده Stanford (Modified Stanford Instrument یا MSI) بود که پس از تایید روایی و پایایی (۷۴/۰ = α) مورد استفاده قرار گرفت. فرهنگ ایمنی بیمار در چهار سطح ضعیف (۱۲۵-۱۰۱)، متوسط (۱۵۰-۱۲۶)، خوب (۱۷۵-۱۵۱) و عالی (۲۰۰-۱۷۶) طبقه بندی گردید. داده ها در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سن و سابقه کار مشارکت کنندگان به ترتیب ۶۸/۱۱ ± ۶۰/۲۸ و ۶۸/۱۱ ± ۸۰/۴ سال بود. میانگین نمره فرهنگ ایمنی در مطالعه حاضر ۸۰۶/۰ ± ۱۴۰/۱۵۰ به دست آمد. از میان متغیرهای مورد بررسی، ارتباط معنی داری بین نمره فرهنگ ایمنی با شغل، بخش های مختلف بیمارستان و سن مشاهده شد (۰۵۰/۰ > P). بیشترین سطح فرهنگ ایمنی نیز به ترتیب به بخش های آزمایشگاه، رادیولوژی و جراحی اختصاص داشت.نتیجه گیری: اگرچه وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان مورد بررسی در سطح خوبی ارزیابی گردید، اما به منظور ارتقای آن به سطح عالی، ضروری است مداخلات مورد نیاز از جمله آموزش مداوم کارکنان و بهبود مستمر نظام حاکمیت بالینی توسط بیمارستان برنامه ریزی و اجرا گردد.

Keywords:

فرهنگ ایمنی , بیمارستان , ایران