سقوط یک معضل پنهان بهداشتی؛ بررسی روند و میزان شیوع سقوط و عوامل مرتبط با آن در منازل شهر تبریز طی سال های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰

مقدمه: تاکنون مطالعه سیستماتیکی به منظور ارزیابی میزان فراوانی، علل و آسیب های جسمی ناشی از سقوط در منازل شهری و روستایی تبریز صورت نگرفته است. بنابراین، مطالعه حاضر جهت مشخص نمودن وضعیت مشکل بهداشتی مذکور در تبریز طراحی و اجرا گردید.روش ها: مطالعه حاضر از نوع گذشته نگر بود که به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام گرفت و در آن، ۴۳۱۷۰ نفر که به علت سقوط در طول سال های ۹۰-۱۳۸۶ به اورژانس بیمارستان ها منتقل شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها، از سیستم اطلاعات برنامه کشوری ثبت حوادث در جوامع ایمن استفاده گردید. اطلاعات افراد حادثه دیده شامل سن، جنس، سال، ماه، مکان وقوع و نتیجه حادثه بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های ۲c و Independent t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: ۴۳۱۷۰ نفر در طول پنج سال به علت آسیب ناشی از سقوط به اورژانس ها مراجعه کرده بودند که از این تعداد، ۶/۵۶ درصد سقوط ها در منزل رخ داده بود. میزان حادثه در بین زنان (۹/۵۲ درصد) شایع تر از مردان (۱/۴۷ درصد) بود. بیشترین میزان فراوانی حوادث به ترتیب در کودکان زیر ۱۰ سال (۸/۲۶ درصد) و افراد جوان ۲۹-۲۰ سال (۶/۱۶ درصد) اتفاق افتاده بود. بیشترین میزان حوادث در تمامی گروه های سنی به جز افراد بالای ۷۰ سال (بیشترین میزان در زمستان)، در فصل تابستان و کمترین میزان در فصل زمستان مشاهده شد.نتیجه گیری: بر طبق نتایج مطالعه، بیش از یک دوم حوادث سقوط در جامعه در منازل رخ می دهد. بنابراین، توصیه می شود با طراحی برنامه های آموزشی مناسب و طراحی محیط منازل با استفاده از اصول ارگونومیک، میزان حوادث سقوط را کاهش داد.

Keywords:

حوادث خانگی , سقوط , منازل , تبریز