تاثیر رویکرد زوج درمانی کوتاه مدت راه حل– محور بر سازگاری زناشویی در زنان شهر قم

مقدمه: سازگاری زناشویی یکی از گسترده ترین مفاهیم برای تعیین و نشان دادن میزان شادی و میزان پایداری رابطه زن و شوهر است. سازگاری زناشویی بر بسیاری از ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان ها تاثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکرد راهحل-محور بر افزایش سازگاریزناشویی زنان شهر قم در سال ۹۱-۹۲صورت گرفته است. روش ها: این پژوهش نیمهتجربی است و در آن از پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل آن دسته از زوجین مراجعهکننده به مرکز مشاوره خانواده میباشد که به صورت خود معرف مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش شامل ۶۰ نفر از زنانی است که داوطلب به شرکت در مطالعه بودند، به صورت نمونه در دسترس و تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپاینر بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶با استفاده از روشهای آمار توصیفی و تحلیلی (کوواریانس) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش گروهی براساس نظریه راه حل محور بر سازگاری زناشویی تاثیر معنی دار داشته است (۰۵/۰P<). همچنین در ابعاد رضایت، همبستگی نیز و ابراز محبت تاثیر معنی دار داشته است (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: لذا با توجه به بالا رفتن نرخ طلاق و کاهش سازگاری و رضایت زناشویی در دو دهه گذشته در کشور، درمان راه حل – محور با کمک به زوجین برای توسعه راه حل های موثر و پیدا کردن موارد استثنا در زندگی می تواند سازگاری زناشویی را افزایش و از طلاق جلوگیری کرد. واژه های کلیدی: رویکرد زوج درمانی کوتاه مدت راه حل- محور، سازگاری زناشویی، زنان